ارنست ویلهلم و فردریش لانگنهایم دو عکاس موفق و پیشروی آمریکایی آلمانی‌تبار در براونشوایگ آلمان متولد شدند. ویلهلم در ۱۸۰۷ میلادی و برادرش فردریش دو سال پس از او چشم به جهان گشود.
ویلهلم پس از اخذ مدرک حقوق در گوتینگن آلمان در ۱۸۳۴ به ایالات متحده مهاجرت کرد و سرانجام در سن‌آنتونیوی تگزاس سکنی گزید. او در طی جنگ سال‌های ۱۸۳۵-۱۸۳۶ برای استقلال تگزاس در ارتش ژنرال سام هوستن خدمت کرد و پس از اسارت توسط ارتش مکزیک، نزدیک به یک سال در زندان ارتش مکزیک بود و سرانجام هنگامی که بین دو حزب در حال جنگ آتش بس اعلام شد، آزاد شد و در ادامه خدمت به ارتش هوستن در نبرد فلوریدا مقابل سرخپوستان سمینول شرکت کرد.
ویلهلم که به فیلادلفیا نقل مکان کرده بود، به برادرش فردریش پیوست و هر دو برای روزنامه آلمانی‌زبان Die Alte and Neue Welt (دنیای دیروز و امروز) آغاز به کار کردند. در همان زمان بود که دو برادر تصمیم گرفتند اسامی کوچک خود را به آوای آمریکایی ویلیام و فردریک تغییر دهند. زمان آغاز فعالیت دو برادر در عرصه عکاسی نامشخص است اما گمان می‌رود که منشأ آن به آلمان بر می‌گردد، زمانی که خواهرشان لوسی با مردی به نام یوهان برنارد اشنایدر -که آموزشیار مؤسسه پلی‌تکنیک Carolo Wilhelmina وین بود – ازدواج کرد. یکی از شاگردان اشنایدر به نام پیتر فردریش ویلهلم ویتلندر در آن زمان برای داگروتایپ‌ها دوربین و لنز می‌ساخت و آقای اشنایدر به منظور آموزش نحوه استفاده از این وسایل به ویلیام و فردریک به فیلادلفیا رفت. برادران لانگنهایم در آمریکا نمایندگان رسمی توزیع دوربین تمام فلزی ویتلندر- که شبیه به دوربین خیلی کوچکی بود – و همچنین لنز مخصوص عکاسی از پرتره ویتلندر – که توسط ژوزف پتزوال طراحی شده بود – شدند.
برادران لانگنهایم در سال ۱۸۴۳ طی معامله‌ای در فیلادلفیا استودیوی پرتره‌ای تاسیس کردند. ویلیام شریک ارشد و مدیر تجاری استودیو و فردریک مسئول تولید عکس آن بود. موفقیت دو برادر در میان آمریکایی‌های سرشناس همچون رئیس‌جمهور جان تایلر که تمایل به ثبت پرتره خود داشتند، امری واضح بود. چیزی که لانگنهایم‌ها را به شهرت جهانی رساند، هشت مجموعه از پنج داگروتایپ بود که در سال ۱۸۴۵ از آبشار نیاگارا تهیه کرده بودند. آنها مناظر پانورامیک را با کنار هم گذاشتن داگروتایپ‌ها ایجاد کردند و چون تا آن زمان تنها عکاسانی بودند که این روش را به کار می‌بردند، مجموعه‌ها را برای مشاهیری چون رئیس‌جمهور جیم کی.پولک، ملکه ویکتوریا، پادشاهان پروس، ساکسونی، وورتمبرگ و حتی شخص لویی داگر ارسال کردند.
هر چند محبوبیت داگروتایپ به سرعت افول کرد، اما دو برادر در جهت اصلاح فرآیند کالوتایپ -که توسط ویلیام هنری فاکس تالبوت ثبت شده بود- به جایگزین قابل‌قبولی دست یافتند. در سال ۱۸۴۹ ویلیام لانگنهایم به امید خرید حق ثبت اختراع آمریکایی تالبوت برای فرآیند کاغذ نگاتیو به انگلستان سفر کرد. ویلیام و فردریک پس از تکمیل و تعدیل فرآیند برای محیط اطراف فیلادلفیا، تکنیک خاص خود را با رهبری کلود آبل نیپس دوسن‌ویکتور و با استفاده از آلبومین و جایگزینی کاغذ با شیشه پیاده کردند و نام این فرآیند را هایالوتایپ (hyalotype که در زبان یونانی به معنای شیشه است) نهادند. برادران لانگنهایم نسخه کالوتایپ خاص خود را منتشر نمودند اما آمریکایی‌ها از آن تأثیری نگرفتند. متأسفانه تصاویر هایالوتایپ به گونه‌ای نامرغوب با زمینه رنگ شده براق شده بودند که این باعث می‌شد تا حتی بی‌کیفیت‌ترین داگروتایپ‌ها در مقایسه با آنها بهتر به نظر آیند.
با این وجود، این برادران خوش فکر با موفقیت قادر به اعمال فرآیند خود در دستگاه نمایش اسلاید شدند که رابرت هانت در سال ۱۸۵۱ در مقاله‌ای تحت عنوان «پیشرفت‌های عکاسی» به درستی کار ایشان از نظر دقت و ظرافت اشاره کرد.
دو برادر پیشگامان راستین عکاسی و مؤسسان شرکت جهان‌نمای آمریکا (American Stereoscopic Company) و اولین عکاسانی بودند که به فروش عکس جاذبه‌های توریستی ایالات متحده پرداختند. برادران لانگنهایم پس از انحلال کوتاه‌مدت شراکت خود، مجددا در سال ۱۸۵۴ با یکدیگر متفق شدند و در دهه ۱۸۶۰ منحصرا به تولید اسلایدهای فانوسی پرداختند. ویلیام در سال ۱۸۷۴ از دنیا رفت و فردریک تنها برادر بازمانده بی‌درنگ اقدام به فروش شرکت کرد و بازنشسته شد و خود در ۱۸۷۹ دیده از جهان فرو بست. برای دیدن برخی آثار این دو عکاس به این لینک مراجعه کنید.
منبع: William and Frederick Langenheim
