در سال ۱۹۹۸ "انجمن صنایع عکاسی" که بیشتر سازندگان دوربین های دیجیتال عضو آن هستند، یک سری استانداردها به نام رویه طراحی برای سیستم فایل دوربین DCF(Design rule for Camera File system) ارائه نمود. در این استانداردها پارامترهای رنگی تصاویر دوربین‌های دیجیتال که در محدوده رنگی مورد قبول در اینترنت و مانیتورهای کامپیوتر قرار داشت تعریف گردید. محدوده رنگی که برای تصاویر دوربین های دیجیتال مشخص گردید همان سیستم رنگی sRGB بود که در اواسط دهه ۱۹۹۰ اساس آن توسط شرکت میکروسافت و هولت پاکارد توسعه داده شده بود. استفاده از این فرمت رنگی مستلزم این بود که پس از گرفتن عکس ، رنگهای موجود در تصاویر بگونه ای توسط دوربین خلاصه و تنظیم شده تا در محدوده مشخص شده توسط این سیستم رنگی گنجانده شود.
کارآمدی استاندارد رنگی DCF تا اوایل هزاره جدید به اندازه کافی خوب بود. ولی تا آن زمان نیز محدوده رنگی sRGB حتی در پرینترهای نه چندان گرانقیمت، از وسعت و غنای رنگی قابل دستیابی توسط پرینتر پایین تر بود. بنابر این کاربر از دقت رنگی موجود در پرینتر خود بهره کافی را نمی برد.
در اوائل سال ۲۰۰۱ اپسون راه حلی را برای این مشکل یافت و آن تکنولوژی تطبیق با پرینت تصویر PIM(Print Image Matching) بود. PIM در محدوده ساختار DCF کار می کند، ولی به پرینتری که دارای بازه رنگی وسیعتری است، اجازه می دهد که محدوده بزرگتری از رنگها را که توسط دوربین دیجیتال گرفته شده است، چاپ نماید. برای این کار، دوربین دیجیتال باید اطلاعات کامل رنگهای تصویر را قبل از تبدیل به استاندارد DCF ضبط نماید. وقتی خروجی تصویر برای چاپ به پرینتر می رود، نرم افزار PIM پرینتر داده های PIM متصل شده به تصویر را می خواند و پرینتر برای بازسازی تصویر از این اطلاعات استفاده می نماید. PIM با عملکرد عادی دوربین تداخلی ایجاد نمی نماید. بخصوص تاثیری بر روی پردازش تصویر و زمان عکسبرداری ندارد. در واقع کاربر در صورتی که به PIM (در واقع پرینت گرفتن عکس و یا استفاده از آن در نرم افزاری خاص) نیازی ندارد می تواند آن را Off نماید. در این صورت اگر این تصویر به نرم افزار یا پرینتری که به اطلاعات PIM نیاز دارد فرستاده شود، اتفاق خاصی روی نمی دهد و به سادگی از آن صرف نظر می شود.
PIM یک استاندارد باز و و در عین حال تطبیق پذیر است. باز از این نظر که هر سازنده پرینتری با گرفتن جواز استفاده از این استاندارد می تواند از آن استفاده نماید و تطبیق پذیر از این لحاظ که این استاندارد با پیشرفت CCDها و پرینترها قابلیت بهبود و پیشرفت و بالا بردن کیفیت تصاویر چاپی در آینده را دارا می باشد. استفاده از این تکنولوژی، نشاندهنده چشم انداز روشنی برای بکارگیری "گزینه های بهبود تصویر توسط کاربر" در دروبین های آینده برای بهبود کنترل بر مواردی چون کنتراست، توازن رنگ، نقاط روشن و تیره، درخشندگی، سچوریشن، و دقت تصویر می باشد.

امروز برایتان عکسی دارم از :jaaphart که با دوربین دیجیتال گرفته نشده است. این نشان می دهد که دوربین های دیجیتال هنوز رقبای قدیمی سرسختی دارند.