کریستوفر اندرسون (Christopher Anderson) در سال ۱۹۷۰ در کانادا متولد شد. پدرش یک واعظ مذهبی در تگزاس بود و کریستوفر قبل از عظیمت به نیویورک و پاریس، سال‌های اول زندگی‌اش را در آنجا گذراند. او آموختن عکاسی را از لابراتوار عکس "Dallas Morning News" شروع کرد. در سال ۱۹۹۳ در یک روزنامه کوچک در کولورادو استخدام شد ولی از آنجا که نمی‌توانست به عنوان کارمند کار کند روزنامه را ترک کرد و به انجام پروژه‌های آزاد پرداخت.
او در ابتدا برای مجلات عکاسی می‌کرد. در سال ۱۹۹۶ با "U.S. News and World Report" قرارداد بست و در همان جا بود که اندرسون رخدادهای اجتماعی نظیر بحران اقتصادی روسیه، وضعیت مهاجران افغانی در پاکستان و انتخاب ایوو مورالس (Evo Morales) در بولیوی را مستندنگاری کرد.
اندرسون در مصاحبه‌ای با سایت PDN در مورد چگونگی علاقه‌اش به عکاسی چنین می‌گوید: "وقتی بچه بودم در یک مجله، عکسی دیدم با عنوان "لحظه قطعی" که مردی را نشان می‌داد که از روی گودال آبی می‌پرید و من کاملا مجذوب آن عکس شدم. نمی‌دانستم که عکاس آن کارتیه برسون است یا اینکه آن تصویر از نظر تاریخی چه معنایی دارد. من فقط دوست داشتم به آن نگاه کنم. بعدها به تصاویر ویلیام آلبرت (William Albert) و الکس وب (Alex Webb) نگاه می کردم و مجذوب روش آنها در بهره گیری از رنگ شدم عکاسی شدم. آن تصاویر حقیقتا زیبا بودند."
اندرسون در سال ۱۹۹۹ گزارشی از مهاجران هاییتی که تلاش می‌کردند از طریق دریا به آمریکا بروند تهیه کرد. این گزارش تاثیر زیادی بر احساس و درک وی از عکاسی خبری گذاشت. او در این مورد می‌گوید: "این پروژه یکی از سخت‌ترین ماموریت‌های من بود که حدود سه هفته به طول انجامید؛ هفته اول صرف آشنایی با مهاجران شد. شرایطِ بسیار سختی بود. ما در هاییتیِ شمالی سوار قایق‌هایی شدیم که همان جا با دست ساخته می‌شدند و مهاجران را به آمریکا می‌بردند. قایق ما هیچ موتوری نداشت و از چوب کهنه و پارچه ساخته شده بود. تنها چیزی که داشتیم یک قطب‌نما بود که راه را نشانمان می‌داد. آنها فکر می‌کردند ما جاسوس‌های گارد ساحلی یا CIA هستیم، در آن شرایط سخت کار کردن بسیار خطرناک بود و ما مجبور شدیم چندین روز در کف قایق پنهان شویم تا اینکه گارد ساحلی ما را نجات داد."
اندرسون در مورد تحصیلاتش می‌گوید: "من به طور رسمی عکاسی نخوانده‌ام؛ فقط در دوره دبیرستان در چند کلاس ظهور فیلم و نظیر آن شرکت کردم. دوربینم همه جا همراه من بود و بیشتر عکس‌های تفریحی می‌گرفتم. در دانشگاه، در رشته ارتباطات بین‌الملل، انسان‌شناسی فرهنگی و ارتباط انسانی تحصیل کردم که بسیار نزدیک به حرفه کنونی من است چرا که کارهای من فرمی از انسان‌شناسی بصری است."
او در مورد چگونگی ارتباطش با آژانس‌های مختلف می‌گوید: "کار کردن در روزنامه چیزی نبود که هدف من باشد به همین دلیل در سال ۹۵ روزنامه را ترک کردم و عکس‌هایم را برای جوزی ازل (Jose Azel) که در آن زمان درحال تاسیس آژانس Aurora بود، فرستادم. جوزی در ابتدا راهنما و بعد نماینده من شد، عکس‌های من از طریق این آژانس به مجلات LIFE و Timeو نشریه‌های دیگر نشان داده شد و به تدریج ماموریت‌هایی به من واگذار شد. کار کردن با ویراستار عکس مجله Time آغاز یک رابطه کاری موفق بود. وی به من کمک کرد تا استعدادهایم را پرورش دهم و یاد داد که چگونه باید عکس‌هایم را انتخاب و پردازش کنم ."
اندرسون در سال ۲۰۰۰ موفق به دریافت مدال طلای رابرت کاپا شد. در سال ۲۰۰۱ به خاطر پروژه "سنگ‌اندازان غزه" جایزه عکاس جوان کداک Kodak را برد و در همان سال عکس‌هایش از پناهندگان افغانی در پاکستان، جایزه Visa d’or جشنواره پرینیان فرانسه را از آن خود کرد و در سال ۲۰۰۸ نفر سوم در قسمت مجموعه عکس زندگی روزمره World Press Photo شد.
اندرسون به جوانان علاقمند به عکاسی خبری چنین نصیحت می کند: "… از خانه بیرون بروید و عکس‌هایی را بگیرید که دوست دارید و بعد سعی کنید آنها را به مجلات و ویراستاران نشان دهید. این را در نظر داشته باشید که ممکن است عکس‌هایتان به فروش نرسد اما احتمال دارد ویراستاری کارهای شما را ببیند و به شما ایمان بیاورد و استخدامتان کند."
در سال ۲۰۰۲ از اندرسون برای پیوستن به آژانس عکس VII (هفت) دعوت شد تا در کنار عکاسانی چون جیمز نچوی، ران هویو، لورن گرینفیلد و الکساندر بولات فعالیت کند. وی در سال ۲۰۰۵ برای عضویت در مگنوم نامزد شد و از سال 2007 در این آژانس فعالیت می‌کند.
عکس های بیشتر از کریستوفر اندرسون را اینجا ببینید.
یک ویدیو از مصاحبه با این عکاس را اینجا ببینید.
