اختصاصی «سایت عکاسی» – شاید این‌گونه به نظر برسد که عکاسی مد و فشن تنها به لباس، نحوه پوشیدنشان، مدل، چهره پردازی، صحنه‌سازی و عناصری از این دست مربوط شود. اما در عکس‌های "کورتنی روی" همه چیز به اینها ختم نمی‌شود! می‌تواند به خیلی چیزهای دیگر ربط پیدا کند. می‌تواند به داستان‌هایی اشاره کند که نامفهومند. به انسان‌هایی که گویی جدا از به نمایش گذاشتن مو، آرایش و لباس چیزهای بیشتری برای گفتن دارند…
کورتنی روی متولد ۱۹۸۱ در کانادا است که امروزه در پاریس زندگی می‌کند. عکاس جوان ۳۵ ساله‌ای که سعی دارد با به نمایش گذاشتن چهره‌ی دیگری از زن در کارهایش چهره مد امروز را به طرز کنایه‌آمیزی تغییر دهد. عکس‌هایی منحصر به فرد و جذاب از سلف‌پرتره‌‌هایی که هر کدام در هر قالب و نقشی که قرار می‌گیرند بخشی از یک داستان عجیب و غریب و مرموزند.
نگاه فیمینیستی روی در تمام کارهایش مشهود است. استفاده مکرر از «زن» و اتفاقات گنگ و نامفهومی که برایش می‌افتد، حالت مجسمه‌گونه و شی‌مانندش که به نگاه امروز جامعه به حضور زن در تبلیغات، فیلم‌ها، مجله‌ها و …. طعنه می‌زند. زن‌هایی که گویی در حال انجام هر کاری که بودند دکمه توقف زندگیشان فشرده شده و معلوم نیست تا چه زمان در همان حالت باقی بمانند.
اینکه عکاس و سوژه هر دو یکی هستند بسیار جالب و بحث‌برانگیز است. گویی کورتنی روی خواسته به نمایندگی از تمام زنان دنیا خودش را سپر بلا کند و حرف‌هایش را در قالبی شیک و پر زرق و برق در عکس‌هایش به نمایش بگذارد. روی در این باره می‌گوید: "گاهی نقش یک زن خانه‌دار را بازی می‌کنم، گاه افسونگرم، گاه منشی و گاه زنی نگران در پی چیزی نامعلوم… من همه اینها هستم. آن دیگری من که در وجودم زندگی می‌کند. آن من پنهان که در خیالات بی‌نهایتم وجود دارد و من نمی‌توانم کنترلش کنم. یک جور زندگی موازی با همه این شخصیت ها در جریان است. یک جور تناقض و تضاد متعدد."
سلف‌پرتره‌‌های روی همگی به نوعی بازتابی از وضعیت روحی و روانی یک زن در موقعیت‌های مختلف است. زنانی از فرهنگ‌ها و زندگی‌های مختلف که هر کدام به نوعی رو به ابتذال هستند. شخصیت‌هایی که در دنیای غمگین و تاریکشان به دام افتاده‌اند و بی‌حوصله و بی‌احساس در محیطی جدا شده از دنیای واقعی رها شده‌اند. زنانی کسل‌کننده که با یک جور نارضایتی درونی در ستیزند. زنانی به ظاهر کامل و بی‌عیب و نقص که با خشمی فرو خورده از چیزی نامعلوم از این جهان و آن لحظه‌ای که قرارگرفته‌اند پرت‌اند.
چشم‌ها خود گویای همه چیز است. چشم‌هایی خیره و در عین حال خالی. خالی از امنیت و اطمینان. نمی‌توان به درستی حدس زد چه در سرشان می‌گذرد؟ به چه چیز این‌قدر عمیق فکر می‌کنند و چه اتفاقی تا این حد وجود ظریف و نازکشان را آزرده کرده است؟
عکس‌های کورتنی روی به واسطه عکاس مد بودن درگیر دکور‌های خاص و چیدمان‌های عجیب است. استفاده از محیط‌های خالی و خلوت از ویژگی عکس‌های او به حساب می‌آیند. تصاویری رنگی و شارپ که به فاخر بودن و جذاب بودن مدل‌هایش کمک بسیار کرده است. مدل‌هایی که در دهه شصت و هفتاد میلادی پرسه می‌زنند و از جامعه امروز گریزانند. جامعه‌ای که با فریبکاری و دروغ همه چیز را دستکاری می‌کند تا مانع دیدن واقعیتی شود که در حال رخ دادن است. مدل‌ها صورت‌های واقعی خودشان را دارند و با سادگی جذاب محیط کنار می‌آیند. جهان عکس‌های روی جهانی خیالی است که می‌تواند به مراتب جالب‌تر و هیجان‌انگیز‌تر از واقعیتی به نظر برسد که در این جامعه به ما تحمیل می‌شود.
