یک عکس، یک عکاس: هیروشی سوگیموتو

Baltic Sea, Rugen by Hiroshi Sugiomto (1996)

سوگیموتو، در این پروژه‌‌، هرکدام از مناظر دریایی خود را با اسم محل عکس‌برداری آن نام‌گذاری کرده است – برای مثال اقیانوس اطلس شمالی، دماغه برِتون؛ به این وسیله او مجموعه خود را بر پایه مسئله چگونگی ساخته‌شدن هویت‌های ملی و مرزهای جغرافیایی بنا کرده است. او از مناظر دریایی استفاده می‌‌کند تا پیش‌‌فرض‌‌های جغرافیایی را به چالش بکشد؛ شهرها و کوه‌‌ها در تصویر مشخص نیستند و هیچ‌چیز جز پهنۀ دریا و هویت آن ناحیه، که به‌طور ضمنی به آن اشاره‌شده، نمی‌بینیم. سوگیموتو از رابطه‌اش با دریا به‌عنوان «سفری به دیدن» یاد می‌‌کند و تصاویر تاثیرگذار و پر از جزئیاتش به استعاره‌ای برای ماجراجویی‌های شخصی تعبیر می‌شود. اگرچه عکس‌ها در آلمان، جاماییکا، ایتالیا و چند کشور دیگر گرفته‌شده‌اند اما، به علت بی‌‌کران بودن دریا‌‌ها، عکس‌‌ها غیرقابل طبقه‌‌بندی و محدود شدن هستند.
عکس دریای بالتیک، روگن، یکی از شاخص‌ترین عکس‌های این مجموعه است که در دهه ۹۰ میلادی گرفته‌شده. او درباره دریا می‌نویسد: «رازِ همۀ رازهاست، آب و آسمان همان‌جا درست روبرویمان است، هربار که دریا را می‌بینم احساس آرامش و امنیت می‌کنم، جوری که انگار به ملاقات خانۀ اجدادی‌‌ام رفته‌‌ام، گویی که آغاز سفری به دیدن است». عکس دریای بالتیک، روگن، از طیفِ نرمِ خاکستری‌ها تشکیل‌شده و تمایز بین دریا و آسمان در آن ناچیز است. این عکس، که با دوربین قطع بزرگ گرفته‌شده است، نه‌تنها درخشش آِب و آسمان را نشان می‌‌دهد بلکه به تهدیدِ مالیخولیایی تاریکی و طوفان نیز اشاره کرده است.