اختصاصی «سایت عکاسی» – بسیاری از عکاسان خیابانی، شهری که در آن زندگی می‌کنند را سوژه همیشگی‌‌شان قرار می‌دهند. روند رو به رشدش، فرهنگ و خصوصیات مردمان‌اش و اتفاقات ریز و درشتی که همیشه در شهر در حال رخ دادن است. برای مثال نیویورک که به واسطه جذابیت‌های بسیارش ریچارد سندلر را وادار می‌کند بیش از دو دهه گرداگردش بچرخد و سمت تاریک و روشن آن را با عکس‌هایش به ثبت برساند. عکاسی که امروزه کمتر او را در خیابان‌های نیویورک، در حال عکاسی می‌بینیم. نه به واسطه هفتاد سال سنش بلکه به خاطر مردمی که دیگر سوژه‌های جذاب امروزش نیستند. او در این باره می‌گوید:
«هیچ چیز خسته‌کننده‌تر و پوچ‌تر از این نمی‌تواند باشد که مردم را همراه با یک گوشی موبایل در حال قدم زدن در خیابان ببینی. تلفن‌های همراه مردم را همه جا، درگیر کرده و برای من که یک عکاس خیابانی هستم عکاسی از این مردم دیگر جذابیت چندانی ندارد…»
واضح است که سندلر به واسطه عکاسی پی‌درپی‌اش طی این سال‌ها از نیویورک خواسته یا ناخواسته به ضبط زمان پرداخته است. به نمایش نیویورک دهه‌ی هشتاد که شکل متفاوتی از زمان حال است. پیاده‌روهای شلوغ، دیوارهای گرافیتی، در و دیوار متروی کثیف، مردان و زنان بی‌خانمان و زندگی روزمره و جاری در نیویورک آن زمان. شهری که هنوز از دریچه نگاه سندلر این چنین تنها و غریب به نظر نمی‌رسید. از نگاه سندلر «مردم» عنصر مهم اتفاقات هر چند ساده و معمولی شهر هستند. حضور همین مردم با فرهنگ‌ها و آداب و رسوم متفاوتشان است که داستان‌های شهر را می‌سازد. اما مردم امروز نیویورک به عقیده سندلر هیچ اهمیتی به بودن درخیابان نمی‌دهند. به اطرافشان بی‌تفاوتند و با عجله از جلوی چشمان حساس‌اش محو می‌شوند.
سندلر شکارچی قهار خیابان است. همه چیز را می‌بیند. از توله سگی لمیده در سایه تا بوسه‌ای آرام در مترویی شلوغ… سندلر به تمام قشرهای مردم توجه می‌کند؛ از زنان خسته و تنها در مترو تا زن‌های آراسته و پیچیده شده در پالتوهای خزدار، مردمان نشسته در ماشین‌های لوکس تا بی‌خانمان‌هایی که کنار خیابان روزگار می‌گذرانند…
عکس‌های سندلر سرشار از «حرکت» است. حرکتی موزون و هماهنگ که به خوبی در کادربندی نامتعارف و انتخاب زاویه غیرمعمول به خوبی جای گرفته است. حذف رنگ، و سیاه و سفید بودن همه عکس‌ها جزء علایق سندلر به حساب می‌آید. چاپ روی ورقه‌ی نقره‌ای و تاریک خانه جذابیتی است که حاظر نیست با چاپ عکس رنگی عوضش کند. البته که سیاه و سفید بودن عکس‌ها امروزه حس نوستالژی و قدیمی بودن شهر و آدم‌هایش را تداعی می‌کند.
عکس‌های سندلر داستان گونه‌اند و در عین حال رمزآلود. یک جور کنجکاوی محسوس در گوشه‌های پیدا و پنهان شهر. کنجکاوی در لحظه‌هایی ساده و گاه سرشار از احساس و عاطفه. یک جور یکی شدن با مردم و درک احساسات آن‌ها میان آن همه شلوغی و یافتن خلوتی نا محسوس میان هرج و مرج جاری در اطراف. یکی‌شدن با مردمی که برای سندلر در جهان امروز دیگر یافت شدنی نیست. مردمی که احساس می‌کند دیگر نمی‌توانند سوژه‌های مناسبی برای عکس‌های او باشند از احساس و اتفاق خالی‌اند و شهری که شلوغ‌تر، کثیف‌تر و پر هیاهوتر از قبل اما تنها، به حیات رو به رشدش با همین آدم‌ها ادامه می‌دهد.
منابع:
Time
Inquadra
Americansuburbx
Street Photography London
Union Docs
