۴- اول نوار ویدئو را سیاه کنید!
“کدزمانی” (timeCode) زبان ویدئو است. این کد زمانی سیستمی است که دوربین شما برای نسبت دادن یک شماره منحصر به فرد به هر فریم از فیلمی که می گیرید از آن استفاده می کند و شما را قادر می سازد که بطور دقیق سکانس هایتان را ثبت نموده و بعدا براحتی آن سکانس طلائی را که می خواهید پیدا نمائید، بدون آنکه انقدر فیلم را عقب و جلو ببرید که یا فیلم یا دوربین تان بسوزد !! کد زمانی کامل برای بسیاری از وسایل ویرایش ویدئویی به منظور پردازش دسته ای (Batch Processing) نیز لازم است. حتی اگر وسیله ای که اکنون برای ویرایش ویدئویتان استفاده می کنید نیازی به کد زمانی کامل ندارد، ممکن است اگر بخواهید از نرم افزاری مثل iMovie مخصوص اپل استفاده نمائید نیاز به آن خواهید داشت (نظیر نرم افزار Adobe Premiere ).
بهترین راه برای این که کد زمانی را داشته باشید این است ک هیچ گاه هنگامی که مانیتور دوربین صفحه آبی نشان می دهد شروع به فیلم برداری نکنید. (بعضی از دوربین ها از صفحه سیاه به جای این حالت استفاده می کنند). اگر شما با یک صفحه آبی شروع به فیلم برداری کنید، اگر حتی در میانه نوار نیز باشید کد زمانی شما از صفر شروع خواهد شد. به این حالت کد زمانی مقطوع یا شکسته می گوییم. چیزی که شما به آن نیاز دارید فیلم پیوسته بدون قطع شدگی در فیلم می باشد که در این حالت عدد کد زمانی به هر فریم نسبت داده می شود و در میانه فیلم هنگام آغاز سکانس بعدی دوباره از صفر شروع نمی شود.
به علت این که کد زمانی پیوسته اهمیت حیاتی دارد گاهی اوقات فیلم برداران حرفه ای قبل از شروع فیلم برداری و رفتن به محل، نوار ویدئویی خود را اصطلاحا سیاه می کنند. یعنی نوار ویدئویی نو را درون دوربین ویدئویی گذارده و درپوش لنز را روی آن قرار می دهند، دکمه رکورد (ضبط) دوربین را در محیطی کاملا ساکت فشار می دهند و اجازه می دهند که فیلم تا آخر آن بچرخد. سپس فیلم را به اول بر می گردانند و روی آن برچسب می زنند، اکنون فیلم برای کار آماده است. در چنین شرایطی هیچ مهم نیست در طی فیلم برداری چه اتفاقی می افتد، کد زمانی تا انتهای فیلم بطور پیوسته باقی می ماند.
۵- وابستگی خود را به میکروفون سرخود دوربین کم کنید.
هرجا که ممکن است برای ضبط صدا در حین فیلم برداری از یک میکروفون خارجی بی سیم یا با سیم استفاده نمایید. با میل خود برای رفتن از راه راحتتر و استفاده از میکروفون سرخود دوربین مبارزه نمایید. نه تنها میکروفون سرخود شما کیفیت کمتری از یک میکروفون خارجی خوب دارد، بلکه نویزهای مکانیزم مکانیکی دوربین را نیز ضبط می نماید.
بله، گاهی اوقات شما مجبورید از میکروفون سرخود دوربین تان استفاده نمایید، ولی هر جا می توانیداز یک میکروفون بی سیم یا با سیم دستی نظیر آنچه اینجا نشان داده شده است استفاده نمایید.
اگر استفاده از میکروفون بی سیم یا دستی در شرایط فیلم برداری تان غیر ممکن است، برای ضبط صدا میکروفونی را روی محل نصب وسایل جانبی دوربین نصب نمایید. بعضی از تولید کنندگا ن به این منظور میکروفون های جانبی خاصی را تولید می کنند. هر چند در چنین شرایطی کیفیت صدا به خوبی آنچه با یک میکروفون یقه ای در مصاحبه یا میکروفون استودیویی ی پایه دار در سخنرانی به دست می آید نیست، ولی در مقایسه با صدای میکروفون سرخود دوربین که صدای موتور دوربین نیز در آن شنیده می شود بسیار بهتر است.
۶-از تک پایه استفاده کنید.
وقتی به فیلم برداری ویدئویی فکر می کنید، احتمالا بیشتر شما به ثبت حرکت یعنی گرفتن فیلم کسی یا چیزی که در حال حرکت است می اندیشید. البته همینطور است. معمولا کسی از یک گل ساکن درون گلدان فیلم نمی سازد. بنابر این اگر اساس ویدئو حرکت است، پس چرا آدم از دیدن خیلی از فیلم های ویدئویی خانگی سرگیجه می گیرد؟!
مشکل از اینجاست که بیشتر هواخواهان DV نمی دانند که چگونه فیلم بگیرند! به عبارت دیگر نمی دانند که این سوژه است که باید حرکت کند نه دوربین!!
این اشتباه بخصوص در فیلم برداری از صحنه های پرتحرک بیشتر رایج است. مثلا در هنگامی که فیلم بردار دوربین را روی دست گرفته و از یک اتفاق ورزشی همانند فوتبال فیلم می گیرد. واضح است که شما مجبورید دوربین را حرکت دهید، وگرنه شاید هرگز نتوانید بازی را درکادر دوربین داشته باشید! اما اینکه چگونه دوربین را حرکت دهید مهم است. فوت کوزه گری در اینجاست!
بیشتر حرفه ایها در چنین حالاتی دوربین را روی سه پایه می گذارند. برای گرفتن تصاویربدون لرزش هیچ چیزی مناسبتر از یک سه پایه محکم و ساکن با سر متحرک نیست. اما ممکن است این کار برای بیشتر حالاتی که شما با آن مواجه هستید مناسب نباشد. در واقع بیشتر مردم حمل یک سه پایه سنگین و بزرگ را برای استفاده با یک دوربین ظریف و سبک بر نمی تابند.
حلال این مشکلات چیزی نیست جز یک وسیله ساده، جمع و جور و بسیار موثر بنام monopod یا بقول من “تک پایه”! این وسیله در واقع یک سه پایه دوربین ولی با یک پایه است. چیزی شبیه به یک میله که سر آن ابزار اتصال دوربین و حرکت آن نصب شده باشد. با وجود سادگی حمل و نقل و جمع وجوری، تک پایه وسیله ای عالی برای ثابت کردن تصاویر می باشد. با این وسیله فیلم برداری شما هنگام دنبال کردن یک سوژه متحرک به سرعت بهبود می یابد.
و به علاوه، هنگامی که فیلم برداری تان پایان یافت، یک وسیله شیک یک لنگه در دست دارید که می توانید مثل یک عصا از آن در حال قدم زدن در کنار ساحل، همراه با اواز مرغان ماهی خوار، زیر تلاءلوء طلائی خورشید د رحالی که امواج دریا گاهی سرخوشانه دستی به روی پای شما می کشد
