هیستوگرام‌، آنچه که وجود دارد.
همانطور که گفته شد همیشه هیستوگرامی که در یک نقطه خاص تجمع مقادیر بالایی دارد، لزوما هیستوگرام بدی نیست. هیستوگرام فقط چیزی را که وجود دارد نشان می‌دهد.



در این تصویر نشان داده شده که تقریبا تمام اطلاعات تصویر در ناحیه پایینی (تاریک) تجمع دارد و فقط اطلاعات اندکی مربوط به تصویر روشن ماه می‌باشد. اما از آنجا که اطلاعات مربوط به نقاط تیره و روشن تصویر هر دو در بازه محدوده دینامیکی قابل قبول دوربین واقع شده‌اند، این عکس قابل گرفتن و دارای نورسنجی درست بوده است. جزئیات نشان داده شده در ماه این موضوع را اثبات می‌کند.




این مورد برعکس حالت قبل است. تقریبا تمام مقادیر در سمت راست هیستوگرام در طیفهای روشن واقع شده است. این همان چیزی است که عکاس برای نشان دادن درخشش این منظره برفی مد نظر داشته است. باز هم چون مقادیر در بازه مورد قبول دوربین واقع شده‌اند و هیچکدام از طیفهای روشن صحنه از محدوده دینامیکی مورد قبول خارج نشده‌اند، عکس از لحاظ نوری بدون اشکال است.
تا زمانی قبل هیستوگرامها اشکالی رمز آلود بودند. ولی اکنون برای عکاسانی که می‌خواهند کنترل کیفیت عکس دوربین دیجیتالشان را در دست داشته باشند ابزاری ارزشمند به حساب می‌آیند. امیدوارم که این راهنمای خلاصه کمی از رمزآلودگی هیستوگرام را برای شما کاسته باشد.
اکنون با مرور مشخصات هیستوگرام دوربینتان کار را شروع نمایید. دوربین را بگونه‌ای تنظیم نمایید که عکس و هیستوگرام را پس از هر عکس بطور همزمان برای ۵ الی ۱۰ ثانیه نشان دهد. عادت کنید که همیشه بعد از هر عکس نگاهی به آن بیندازید. هیستوگرام را می‌توان بزرگترین نوآوری در عکاسی بعد از نورسنج سرخود دوربین به حساب آورد.