با فرارسیدن فصل برف و بارش اولین برف جدی در تهران، مناسب دیدم باز هم نکاتی در مورد عکاسی از منظره برفی بنویسم.
هیچ چیز ناامید کننده‌تر از خراب شدن منظره برفی زیبا بخاطر تنظیم نادرست نور در اثر سفیدی بیش از حد منظره برفی نیست. در اینجا چند راه برطرف کردن این مشکل را بررسی می‌کنیم.





برف از لحاظ روشنایی حدود ۱.۵ تا ۲ گام روشنتر از خاکستری ۱۸% که روشنایی متوسط مورد انتظار دوربین دیجیتال شماست، می‌باشد. بنابر این هنگامی که از یک منظره با میزان بالایی از سطوح پوشیده از برف عکس می‌گیرید، نورسنج دوربین که متاسفانه بخودی خود فرقی بین برف و آب و شیشه قائل نیست، بسادگی نور را در حدود خاکستری متوسط تنظیم می‌کند. بنابر این عکس خراب می‌شود.
هر چند امروزه دوربین‌های دیجیتال با نورسنجهایی مجهز به نورسنجی موثر ماتریسی و چند ناحیه‌ای عرضه می‌شوند، ولی حتی بهترین آنها هم نمی تواند با مقادیر زیادی از سطوح برفی درخشان در صحنه براحتی کنار بیاید.
راه حل مشکل آسان است.


از یک نورسنج دستی استفاده نمایید.
گوی نیمه شفاف نورسنج، نوری را که روی آن می افتد اندازه می‌گیرد. گوی را در همان نور مربوط به سوژه قرار دهید تا نور درست سوژه را بدست آورید.


ISO دوربینتان را تنظیم نمایید.
اگر شما نور سنج یا سرعت شاتر را حدود ۱.۵-۲ گام پایینتر قرار داده‌اید، نورسنجی شما درست خواهد بود. (مثلا بجای حساسیت ۱۰۰ از حساسیت ۳۲ استفاده نمایید.)


از جبران نوری استفاده نمایید.
اگر دوربین شما دارای امکان تنظیم جبران نوری است آنرا در حدود ۱.۵ – ۲ گام نوراضافه (مثبت) تنظیم نمایید. البته نور تمام مناظر برفی برابر نیست، بنابر این استفاده از محدوده بندی (Bracketing) برای کارهای حساس یک ضرورت است. همچنین در بسیاری از صحنه‌ها همانند منظره فوق، شما می‌خواهید که برف کمی از حالت طبیعی تیره‌تر باشد تا الگوی سطح آن را نشان دهید، در این صورت جبران نوری را بیشتر از ۱ تا ۱.۵ گام انتخاب نکنید.




شرایطی همانند منظره برفی نیز وجود دارند که استفاده از این تکنیک ها موثر است. مثلا گاهی اوقات عکاسی از منظره شنهای کویر نیاز به تنظیمی همانند منظره برفی دارد.
نکات دیگری در مورد عکاسی از منظره برفی را در نوشته قبلی در این مورد بخوانید.