دو هفته از افتتاح دوسالانه می گذرد. در مطبوعات و سایت ها مطالب و نوشته های بسیاری در این باره منتشر شده است. با جستجو در میان انبوه این مطالب تاکنون با یک نقد خوب و کارشناسی مواجه نبودیم. غیر از انبوهی از انتقادها و متاسفانه در بسیاری موارد بی حرمتی ها و بی احترامی ها شاهد مطالب مفیدی در نقد و بررسی تخصصی دو سالانه نبودیم. همه می دانیم که عملکرد های متولیان برگزاری دو سالانه از نامگذاری آن تا محل برگزاری – انتخاب – داوری – انتشار زود هنگام تعدادی از عکس ها در مجله عکس! – عدم اعلام اسامی پذیرفته شدگان در اسفند ماه علی رغم اعلام قبلی – چاپ بسیار نا مناسب عکس ها در کتاب دو سالانه – عدم اطلاع رسانی های صحیح و سریع در بسیاری موارد – بی برنامگی در بر پایی برنامه های جنبی و موارد دیگر همه موجب شد تا حرف وحدیث های این دوسالانه مانع قضاوت سالم شود و جو حاکم بر جامعه عکاسی ایران را بار دیگر با التهاب مواجه کند. حال اگر وضع به همین صورت ادامه یابد باید پرونده دوسالانه عکس را برای سالها بسته ببینیم چراکه با وضع موجود هیچ فرد و تشکیلاتی حاضر به قبول مسئولیت دو سالانه های آتی نخواهد بود. ای کاش به جای این همه کم لطفی نسبت به یکدیگر راه کارهای مناسب و بنیانی برای ایجاد یک تشکل عکاسی ارایه می شد تا شاهد آن نباشیم که دیگران از خارج از جامعه عکاسی ایران برایمان تصمیم بگیرند و درباره انجمن عکاسی ایران طرح و برنامه بدهند.