سایت عکاسی با ارج نهادن به همه تلاش هایی که برای ارتقاء و گسترش عکاسی ایران صورت می گیرد همزمانی برپایی ‏دوسالانه عکس و برپایی نمایشگاه اکسپو، در کنار ده ها نمایشگاه ها و مسابقه عکاسی در سال جاری را به بحث و بررسی می ‏گذارد. به نظر ما جامعه عکاسی ایران کارهای انجام نشده بسیاری دارد که باز کردن یک پرونده تازه به نام اکسپو عکس شاید ‏کمی زود باشد. تعیین تکلیف انجمن ملی عکاسان ایران یکی از این اولویت ها است که باید نتیجه تلاش های هیات موسس ‏پس از ۵ ماه به اطلاع جامعه عکاسی برسد.‏
در دوره های مختلفِ مدیریت فرهنگی و هنری کشور قبض و بسط های بسیاری بر جامعه هنری و عکاسی کشور تحمیل شده ‏است که همیشه موجب رضایت عده ای و آزردگی خاطر جمعی دیگر شده. یکی از این سیاست های دوره ای حضور و یا عدم ‏حضور عکاسی خبری در برنامه ها، مسابقه ها و نمایشگاه های موزه هنرهای معاصر است. در دوره قبل شاهد بودیم که موزه با ‏رویکردی کاملا” هنری توجه چندانی به دیگر شاخه های عکاسی خصوصا” عکاسی خبری نداشت. و حال در این دوره برعکس ‏است و نه تنها بخش قابل ملاحظه ای از فضای موزه را به عکاسی خبری اختصاص می دهد بلکه نمایش اسلایدهای خبری و ‏جنگی را در شب های متوالی دنبال می کند و بنا بر شنیده ها برای اعزام عکاسان خبری به لبنان اعلام آمادگی و کمک می کند، ‏کاری که هرگز در دستور کار مدیر قبلی موزه نبود و در آن دوران همه توجه ها به عکاسی هنری و خلاقه بود و اگر کمک و حمایتی ‏می شد فقط متوجه عکاسان هنری بود‏‎.‎
و یا دو سالانه عکس که از آغاز تا سال ۷۷ با آهنگی پیوسته برگزار شد با تغییر مدیریت های فرهنگی ۶ سال برگزار نشد و زمانی ‏که موزه در سال ۸۳ تصمیم به برگزاری آن گرفت از نام دو سالانه تا داوری، شیوه برگزاری، برگزیدگان، شیوه نمایش آثار، ‏کاتالوگ دو سالانه همه و همه اش مورد نقد و اعتراض جامعه عکاسی قرار گرفت. ‏
برپایی اولین اکسپو هنری در سال ۸۳ در تالار وحدت هم تجربه شیرینی برای هنرمندان و گالری داران نبود و با وجود رویکرد ‏کاملا” متفاوت مدیران دولتی آن زمان با مدیران امروز فقط ۵ درصد وزارتخانه ها از برگزاری اکسپو استقبال کردند که متاسفانه ‏از آن ۵ درصد هم بخشی از وزارتخانه ها پول آثار را پرداخت نکردند و با تغییر مدیریت ها در موزه هنرهای معاصر و وزارتخانه ‏ها این موضوع به فراموشی سپرده شد و ده ها اثر هنری خریداری شده نزد هنرمندان باقی ماند. همین تجربه و عدم تعهد ارگان ‏های دولتی به پرداخت پول آثار خریداری شده موجب شد که در سال ۸۴ اکسپو هنری برگزار نشود و به ظاهر خبری از برگزار ‏اکسپو در سال جاری هم نیست. ‏
در کنار این مسایل باید رویکردهای متفاوت مدیران اجرایی در دولت حاضر را مورد توجه قرار دارد. همه هنرمندان و عکاسان ‏به خوبی شاهدند که در یک سال اخیر همه فعالیت های فرهنگی و هنری با نگاهی متفاوت با گذشته دنبال می شود. و بسیاری از ‏مدیران این گونه حرکت ها را مغایر با اهداف و برنامه های خود می دانند و صرف هزینه برای برنامه های فرهنگی و هنری را ‏حیف و میل تلقی کرده و در بسیاری موارد از انجام پروژه های ضروری عکاسی و پرداخت هزینه های آن سر باز می زنند. ‏
شاهدیم که نگاه مدیران امروز به هنر و هنرمند نگاه حمایت کننده و سازنده ای نیست . حال این سوال مطرح است که در این ‏شرایط برگزاری اکسپو عکس تا چه حد می تواند گره گشای مشکلات عکاسان و جامعه عکاسی ایران باشد؟ ‏
به این نکته هم باید توجه داشت که اکسپو عکس باید به نحوی برگزار شود که شائبه تامین منافع گروهی خاص را ایجاد نکند و ‏همه عکاسان بتوانند در فضایی برابر به نمایش عکس هایشان بپردازند.

در نظر داریم این موارد را در نشستی با مجتبی آقایی در میان گذاریم و پاسخ های او را بشنویم. ‏