شنبه گرم نهم شهریور۸۷، سایت عکاسی خبر داغی منتشر کرد.
خبر تخلیه و جابجایی عکسخانه شهر.
موضوع از این قرار است که نخستین موزهٔ تخصصی کاربردی عکاسی در ایران و خاورمیانه، باید برای احداث هواکش خط شش مترو، تخلیه و تعطیل شود.
اما اینکه موزه به کجا نقل مکان می‌کند و آیا این جابه جایی موقت است یا دائمی، سوالاتی است که با پاسخ‌های متفاوتی رو به رو شد.

خبرگزاری ایلنا روز بعد از انتشار این خبر، موضوع را پی گیری کرد و مدت کوتاهی پس از آن، اداره کل روابط عمومی سازمان فرهنگی هنری شهرداری و رییس کمسیون فرهنگی- اجتماعی شورای شهر واکنش نشان دادند.
این کش وقوس‌ها و اظهار نظرها در خبرگزاری‌ها و روزنامه‌های کارگزاران، اعتماد، اعتماد ملی، جام جم و همشهری بازتاب یافت و اظهارات گوناگونی پیرامون آن شنیده شد.

آنچه گذشت
ماجرا عکسخانه و مترو، از یک روز گرم دیگر، در این تابستان داغ آغاز شد.
از دوازدهم مردادماه، که اطراف ساختمان عکاسخانه گونی پیچیده شد و نامه‌ای از سوی شرکت مترو  به دست مژگان طریقی رسید.
وی که مدیر موزه عکسخانه است با ناباوری مشاهده کرد که در نامه خواسته شده ساختمان موزه تخلیه شود و عجیب تر آنکه این موضوع پیشتر از سوی شهرداری منطقه هفت به آنها اطلاع داده نشده بود.
او هم بلافاصله دست به کار شد و سازمان فرهنگی هنری شهرداری را، که موزه زیر مجموعه آن است، در جریان امر قرار داد.

دائم یا موقت
از آن پس، پی گیری اخبار و اظهار نظرهای مختلف درباره موزه، ابهام درباره سرنوشت آن را روز به روز بیشتر کرد.
رحمت الله محرابی، قائم مقام معاون هنری سازمان فرهنگی، در واکنش به خبر جابه جایی و تخریب عکسخانه می‌گوید:احداث خط شش مترو به ساختمان موزه عکسخانه شهر آسیب نمی‌زند.
او به این موضوع اشاره می‌کند که: مسؤولان شرکت بهره‌برداری مترو قول قطعی داده‌اند که ساختمان عکسخانه شهر تخریب نمی‌شود اما این مکان مدتی به صورت نیمه فعال درخواهد آمد.
محرابی به اسباب کشی موزه هم اشاره کرده و گفته است: اشیاء موجود در موزه کاملاً منقول هستند و ابتدا جابه‌جایی صورت می‌گیرد و سپس عملیات عمرانی مترو آغاز می‌شود.
البته وی در این سخنان به مدت زمانی که موزه نافعال خواهد ماند و مکانی که اشیاء به آن منتقل می شود اشاره نمی‌کند.

این در حالی است که احمد مسجد جامعی، رییس کمسیون فرهنگی- اجتماعی شورای شهر  اعلام می‌کند: مسوولان خط شش مترو، قرار است موزه عکسخانه را به جایی دیگر منتقل کنند که در این صورت مکان کنونی تخریب خواهد شد.

مجتبی آقایی، مدیر تجسمی و امور موزه‌های سازمان فرهنگی هنری، هم پیشتر در گفت و گو با سایت عکاسی اعلام کرده بود: احتمالا جابه جایی موزه دائمی است.
او به جستجو برای یافتن ساختمان مناسب اشاره کرده و افزوده بود: فعلا به دنبال ساختمان مناسب دیگری می‌گردیم. اگر در فرصتی که هست جایی مناسب پیدا شد، موزه را به آنجا منتقل می‌شود ولی اگر نشد، جایی موقت به آن اختصاص می‌یابد تا ساختمان مناسب پیدا یا احداث شود.

واکنش به کنش
چه موزه موقتا جابه جا شود، و چه برای همیشه نقل مکان کند، شنیدن این خبر کام‌ها را تلخ کرده است.
هر چند مجتبی آقایی، که عکاس نیز هست، با اطمینان از ختم به خیر شدن این ماجرا سخن می‌گوید و می‌افزاید: سازمان نگاهی بسیار مثبت به عکسخانه دارد وآن را از جمله دستاوردهای موفق ارزیابی می‌کند، پس بعید است اجازه دهد به راحتی از دست برود.

و احمد مسجد جامعی، درباره هر گونه اقدام غیر فرهنگی، در برخورد با موزه عکسخانه تذکر داده و می‌گوید ما کار را از طریق کمیسیون فرهنگی پی گیری می‌کنیم.

اما نگرانی‌ها درباره عواقب کار همچنان باقی است.

بهمن جلالی، عکاس و استاد دانشگاه درباره انتقال موزه عکسخانه به محلی دیگر یا ساخت موزه‌ای جدید خوشبین نیست و به ایلنا می‌گوید: کدام پروژه‌‏ای را سراغ دارید که ظرف دو سه سال تمام شده باشد. همین ساختمان کوچک عکسخانه هفت سال طول کشید تا متناسب با آثار و نیازهای آن ساخته شود.

 او که اشیائی به موزه اهدا کرده است، می‌گوید: نگرانی دیگر من این است که این اشیاء و آثار موزه پس از بسته بندی  کجا برده می‌شود. مگر آثار وزیری، تناولی و دیگر هنرمندان کم در این گونه اسباب کشی‌ها آسیب دیده‌اند. آثار موزه بسیار حساس است اگر رطوبت به آنها بخورد چه کسی جوابگو خواهد بود.

سیف الله صمدیان هم معتقد است تا زمانی که مکان جدید موزه  مشخص نشود اداره کنندگان نباید این محل را تخلیه کنند.  
او به ایلنا می‌گوید: باید برای موزه آینده هم پیش بینی‌های لازم به عمل بیاید و مسوولان به فکر جوانب مختلف کار و توسعه مترو و موارد دیگر باشند.

صمدیان از  جامعه عکاسی و همکاران خود نیز گله مند است و می‌گوید: چندین سال است که منتظر راه افتادن  انجمن ملی عکاسی هستیم اما تاکنون این انجمن تاسیس نشده و هرکسی دارد کار خود را می‌کند. متاسفانه آنها درباره موزه عکسخانه نیز، نمی‌توانند به نظر واحدی برسند و به اجماع رسیدن در باره مسائل عکاسی، چیزی جز شعاری تو خالی نیست.