جمعه هجدهم تیر ۸۹ نمایشگاه عکس محسن یزدی پور با عنوان «نام کوچک من سرباز» در گالری طراحان آزاد افتتاح می‌شود.
او در این نمایشگاه دوازده اثر که به صورت عکاسی مجدد و در دوران سربازی او شکل گرفته است را به نمایش می‌گذارد.
محسن یزدی پور دانش آموخته مقطع کارشناسی ارشد عکاسی از دانشگاه است و شرکت در ده‌ها نمایشگاه و جشنواره داخلی و خارجی را در کارنامه خود دارد.
این نمایشگاه تا چهارشنبه ۲۳ تیر برپاست و علاقه مندان می‌توانند هر روز از ساعت ۱۶ تا ۲۰ از آن بازدید کنند.
گالری طراحان آزاد، میدان فاطمی، میدان گلها، میدان سلماس، شماره ۵
یادداشت حمید سوری درباره آثار این نمایشگاه:
هوی! … سرباز! مهم نیست کیستی، نامت چیست، دیپلمه‌ای، لیسانسی، فوق لیسانسی، پزشک وظیفه‌ای، هر چه هستی اهمیتی ندارد اینجا تو یک سربازی. همین!
با انتشار ترجمه خوب مهران مهاجر از بایگانی و تن سکولا اولین واکنش بیننده در برخورد با مجموعه‌ی جدید محسن یزدی‌پور خوانش آنها در این چهارچوب است. اما یزدی پور آنچنان تجربه زیسته‌اش را در قالب عکس‌هایش با قدرت و شوخ طبعی بیان می‌کند که توجه به این فرایند برایم جالت تر است. به دانشگاه که می‌رود احساس می‌کند به جای عزت و احترام مانند یک مجرم با او برخورد می‌کنند لذا هم کلاسی‌هایش را در منِ بی شماره بسان مجرمانی که فقط شماره ندارند به تصویر می‌کشد: ردیف‌هایی از دانشجویان شبیه عکس‌های پرسنلی یکی از روبرو و یکی از نیمرخ. وقتی هویت برایش مسئله می‌شود آن را در این منم با قراردادن خویش در موقعیت‌های شهری مختلف نشان می‌دهد. به سربازی که می‌رود، به صورت عریانی هویتش را کاملا نفی می‌کنند. او را هوی هم خطاب کرده‌اند. همه فقط سربازند. همین! زندگی تکرار یکنواخت اعمالی بی‌معنی می‌شود، هیجان انگیزترین لحظه، دریافت مهرهایی است بر کاغذهایی. موفقیت در دریافت این مهر است و اوج آن مهر ترخیص.
یزدی‌پور برای این مجموعه در ادامه مجموعه‌های قبلی‌اش گرید می‌سازد و در هر خانه‌اش عکسی پرسنلی از سربازی را می‌نشاند. پس زمینه‌ها قرمز، لباس‌ها یکدست، سرها تراشیده، فاصله‌ها یکسان، همه از روبرو بدون هیچ زاویه ای، چشم به دوربین، همه همانطورند که در عکس‌های پرسنلی باید باشند. اینها عکس‌های پرسنلی واقعی‌اند. یزدی‌پور به عکاسی دوباره Re-photography و استفاده از عکس یافت شده Found Photography می‌پردازد.
از این رو این عکس‌ها حاصل سلیقه عکاس نیست، آنها اصل‌اند نوشته‌های پشت عکس‌ها دستخط صاحبان عکس است. نام و نام خانوادگی، نام پدر، شماره شناسنامه و سال تولد همه با دستخط خود افراد نوشته شده‌اند. همه اصل‌اند، همه واقعی‌اند. اما چه اهمیتی دارد؟ هیچ. آنها سربازند و با هزاران سرباز دیگر تفاوتی نمی‌کنند. در اثر بعدی یزدی پور سرهای سربازها را جابجا می‌کند. آب از آب تکان نمی‌خورد. در فریم بعدی چشم‌ها، بینی‌ها و دهان‌ها را جداگانه جابجا می‌کند باز هم هیچ اتفاقی نمی‌افتد. مهم پس زمینه‌ی قرمز، لباس، رده، فاصله و ساختار است که ثابت می‌ماند.
