جیم گلدبرگ، عکاس ۵۸ سالهٔ آمریکایی، در مراسمی که ۶ اردیبهشت‌ماه در دانشگاه وست‌مینیستر لندن برگزار شد برای مجموعه آثار به نمایش درآمده‌اش در نمایشگاهی با عنوان «دریای بی‌ساحل» برندهٔ جایزهٔ عکاسی ۳۰ هزار پوندی «دویچه بورس ۲۰۱۱» + لقب گرفت.
نمایشگاه یادشده از ۲۴ مهر تا ۱۱ بهمن‌ماه ۱۳۸۸ در محل «گالری عکاسان» در لندن به نمایش درآمد و روایتگر زندگی افرادی بود که از کشورهای جنگ‌زده یا مناطق دچار بحران‌های اجتماعی و اقتصادی در آسیا، آفریقا و اروپای شرقی به امید یافتن فرصت‌های بهتر زندگی به کشورهای اروپای غربی مهاجرت می‌کنند. آثار گلدبرگ در این نمایشگاه ترکیبی از ویدئو، عکس، مولتی‌مدیا و نوشتار بود که او در کشورهایی چون کنگو، عراق، هند، یونان، سنگال، بنگلادش، چین، اکراین، لیبریا، موریتانی و منطقهٔ بالکان تهیه کرده است. بگفتهٔ گلدبرگ، عنوان نمایشگاه هم برگرفته از عکسی در همین مجموعه است که در آن دو پناهجوی افغان به جمله‌ی «دریای غم ساحل ندارد»، که بر روی در یخچال محل اقامتشان در یونان نوشته‌اند، اشاره می‌کنند.
جیم گلدبرگ + دانش‌آموختهٔ دورهٔ کار‌شناسی ارشد هنرهای زیبا با گرایش عکاسی‌ست؛ هم‌اکنون در سانفراسیسکو زندگی می‌کند و در دانشگاهی در این شهر به تدریس عکاسی و هنر می‌پردازد و از سال ۲۰۰۳ بصورت پاره‌وقت و از سال ۲۰۰۶ بصورت عضو دائمی «آژانس عکس مگنوم» پذیرفته شده است. او بخصوص برای مهارتش در ترکیب عکس و نوشتار در میان عکاسان معاصر آمریکایی بسیار شناخته شده است؛ پیش از مجموعهٔ «دریای بی‌ساحل» گلدبرگ بیشتر برای مجموعهٔ عکس و نوشتاری به نام «Raised By Wolves» شناخته می‌شد که حاصل ۱۰ سال کار عکاسی او بر روی موضوع جوانان و نوجوانان بی‌خانمان سانفرانسیسکو بود که به سال ۱۹۹۵ در کتابی توسط یک ناشر آمریکایی به چاپ رسید. +
گلدبرگ که از سال ۲۰۰۳ کار بر روی مجموعهٔ «دریای بی‌ساحل» را در یک اردوگاه پناهندگان در یونان شروع کرده، پیش‌تر برای تعدادی از عکس‌های همین مجموعه در سال ۲۰۰۷ برندهٔ جایزهٔ معتبر «هانری کارتیه برسون» هم شده است. همچنین مجموعه آثاری که در نمایشگاه «دریای بی‌ساحل» در لندن به معرض تماشای عموم گذاشته شد در سال ۲۰۰۹ بصورت کتابی به همین نام توسط موسسهٔ انتشاراتی «Steidl» در آلمان به چاپ رسید.
دیگر عکاسان فینالیست امسال توماس دیماند، رو اتریج و الاد لاسری بودند که نهایتا هر کدام ۳ هزار پوند بعنوان جایزهٔ راه‌یابی به مرحلهٔ نهایی دریافت کردند. برت راجرز یکی از داوران این دوره در اظهارنظری، که حاکی از فشردگی رقابت امسال بود، گفت: «هر کدام از این چهار نفر فینالیست می‌توانستند برندهٔ اینجایزه باشند.» به گفتهٔ او مجموعهٔ «دریای بی‌ساحل» نهایتا به دلیل «نگاهی بجا و مبتکر در پرداختی مستند» برندهٔ اینجایزه شد.
سال گذشته هم اینجایزه به «سوفی ریستراوبر»، عکاس فرانسوی رسید؛ بخاطر مجموعه آثاری که حاصل ۲۵ سال کار متمرکز عکاسی او بر روی سوژه‌ای خاص بود. موضوع عکس‌های ریستراوبر ناسازگاری‌ها، ناهمگونی‌ها و ویرانی‌هایی بودند که در اثر فعالیت‌ها، درگیری‌ها و کشمکش‌های بین انسان‌ها در معماری و چشم‌اندازهای نقاط مختلف جهان بوجود آمده است.
گفتنی‌ست؛ اینجایزهٔ ارزشمند «عکاسی» در سال ۱۹۹۶ توسط گالری عکاسان در لندن پایه‌گذاری شد و از سال ۲۰۰۵ موسسهٔ فرهنگی – هنری «دویچه بورس» یا بورس آلمانی +، که در لوکزامبورگ مستقر است، به مهم‌ترین حامی مالی آن تبدیل شد. موسسهٔ «دویچه بورس» هم‌اکنون دارندهٔ یکی از ارزشمند‌ترین و غنی‌ترین گنجینه‌های هنر معاصر بخصوص آثار رشتهٔ «عکاسی» در اروپاست. جایزهٔ معتبر این موسسهٔ فرهنگی هر سال به عکاسی اهدا می‌شود که آثاری موثر و ماندگار برای «عکاسی معاصر» آفریده باشد بطوریکه این آثار کمکی به گسترش و پیشرفت مرزهای «عکاسی هنری» نمایند. عکس‌هایی که در اینجایزه کاندیدا می‌شوند می‌بایست در طول سال سپری شدهٔ پیش از داوری جایزه، در یک گالری اروپایی به نمایش درآمده یا در قالب کتاب توسط یک ناشر اروپایی روانهٔ بازار شده باشند.
