کامران شیردل به‎عنوان یکی از پیشگامان سینمای مستند ایران، همواره به‎مانند استاد و مرادش آنتونیونی، تصویر خود را از واقعیت در مستندهایش به نمایش می‎گذارد و مخاطبان را در برابر پرسشی دشوار به داوری درباره‎ی حقیقت آن واقعه دعوت می‎کند. اما آثار سفارشی و غیرسفارشی او، حتی آن‎ها که به عنوان مستندهای صنعتی ساخته شده‎اند، ناخواسته در بن‎بست تعبیرهای سیاسی روز توقیف و تصویرهای او اسنادی مهم از جامعه‎شناسی تاریخ معاصر ایران می‎شوند.

شیردل که نخستین فیلم‎ساز ایرانی است که از عکس به عنوان اینسرت (لایی) در سینمای خود متناوباً بهره برده است، عکس‎های پروژه‎ی حاضر را نیز تنها به قصد ساخت یک فیلم مستند به‎عنوان اینسرت عکاسی می‎کند که در پرسه‎های نامشخصی در روزهای منتهی به انقلاب در سال ۱۳۵۷ بدون سفارشی خاص برای یک شبکه‎ی خبری یا تلویزیونی در تهران انجام شده است.

اکنون عکس‎های کامران شیردل با رویکردی مستقل از فیلم‎ها و نه به‎عنوان اسنادی تاریخی، اجتماعی و سیاسی که به‎عنوان روایتی خرد در حاشیه‎ی متن بزرگ روایت انقلاب در کنار راش‎هایی که هیچ‎گاه به فیلم تبدیل نشد به نمایش گذاشته می‎شود.

در توضیح نمایشگاه به نقل از میکل‎آنجلو آنتونیونی آمده است: «من نه جامعه‎شناسم، نه سیاست‎مدار. از من تنها بر می‎آید که آینده را برای خودم تصویر کنم.»

«حوالی؛ انقلاب در پرسه‎های کامران شیردل» عصر جمعه ۹ آذر ۱۳۹۷ در مرکز نبشی به نمایش در می آید.

گشایش و رونمایی کتاب: جمعه ۹ آذر ۱۳۹۷، ساعت ۱۶ تا ۲۰
بازدید: ۱۰ آذر تا ۵ بهمن، شنبه تا پنج‎شنبه، ۱۲ تا ۲۰ و جمعه‎ها، ۱۶ تا ۲۰
مرکز نبشی: خیابان ویلا، نبش کوچه‎ی خسرو، پلاک ۵۱ – ۸۸۹۱۲۲۱۲