نفر اول، مهران سبز قبایی برنده ۷ سکه بهار آزادی، نفر دوم، علیرضا میرزایی برنده ۵ سکه بهار آزادی و نفر سوم، کاوه فرزانه برنده ۳ سکه بهار آزادی معرفی شدند. همچنین از سوی هیئت داوران به امین نظری، کسری شجاع، شهرزاد درفشه و بهناز نوری لوح تقدیر اهداء شد.
بیانیه هیأت داوران نمایشگاه اندیشه و عکس
میل به دانایی و درک حقایق جهانی که در آن زندگی می‌کنیم در ذات انسان‌ها وجود دارد. ارسطو در سطور اول متافیزیک خود چنین می‌نویسد: «همه انسان‌ها در سرشت خود جویای دانستن هستند». دوست داشتن دانایی و میل به آن هویت بنیادین فلسفه است و سنگ بنای تمام تعاریف آن مبتنی بر تفکر است. تفکر درباره کلی‌ترین و اساسی‌ترین موضوعاتی که در جهان و در زندگی با آن روبرو هستیم. سوال بزرگ برای بسیاری از هنرمندان و فلاسفه این است که آیا راهی میان اندیشیدن در باب هستی و شناخت جهان و انسان و دنیای هنر و به طور خاص اثر هنری وجود دارد؟ رومانتیک‌ها با تبعیت از کانت معتقد بودند که هنر می‌تواند به حقیقتی دست یابد که فلسفه به آن راهی ندارد. از طرفی دیگر هگل معتقد بود که دوران هنرتمام شده است و از این به بعد دوره فلسفه و حاکمیت عقل مطلق است. از نظر وی هنر دیگر توانایی همراهی با عقل مطلق را ندارد و نمی‌تواند نیاز عالی روح را برآورده سازد.
روز جهانی فلسفه و برگزاری نمایشگاه «اندیشه و عکس» فرصتی مغتنم بود تا برای اولبن بار پاسخ به این سوال را در ژرفای تصاویر ثبت شده توسط عکاسان بجوییم. کسانی که تلاش می‌کنند در تصاویر خود با تکیه بر نور، فضا، فرم، رنگ و بافت، سوال در باب چیستی و شناخت جهان و انسان را به صورت پرسشی بی‌پاسخ در قاب تصویر خود ارائه کنند و یا آنانکه می‌کوشند در قاب تصویر راهی برای دست‌یابی به حقیقت پیش روی خود و بیننده قرار دهند.
اما چرا عکاسی؟ از یک منظر عکاسی چیزی نیست، جز بازگشت و نگاه به جهان و آنچه در آن است. جهان و آنچه در آن است همه آن چیزی است که فلاسفه به دنبال شناخت آن هستند، شناخت هستی و چیستی آن. عکاسی با تکیه بر ذات عینی خود تاکید می کند که آنچه در ژرفای تصاویر می بینید ریشه در واقعیتی بنیادین دارد و چنین واقعیتی است که عکاسی را شگفت‌انگیز و رمزآلود کرده و بیننده را مجبور به ایستادن و اندیشیدن می‌کند. اندیشیدن به اینکه کجا هستیم؟ چرا هستیم؟ و چگونه هستیم؟ اینها بخشی از مهمترین سوالاتی است که فلاسفه به دنبال پاسخ برای آن می¬گردنند.
برگزاری چنین نمایشگاهی، دوباره این پرسش خاموش و یا شاید به ظاهر منسوخ را مطرح می‌کند که آیا عکاسی هنر است؟ طرح این سوال و تلاش برای پاسخ به آن، نه برای تعیین جایگاه عکاسی بلکه برای درک بهتر ماهیت عکاسی و عکاس است. هرچند که برای بسیاری عکاسی آمیزه‌ایست از هنر، اندیشه، فلسفه، واقعیت، جهان‌بینی، شعار، فریاد، شکایت و… عکاسی، حسی است که از درون می‌جوشد و از طریق دوربینی که روح عکاس در کالبد آن دمیده شده به ثبت می‌رسد. به عبارتی عکاسی خود زندگیست و از منظری فلسفه هم چنین است. و به تعبیر دریدا «فیلسوف باید از تأمل در عکاسی، یعنی نوشتار نور، آغاز کند»
در این نمایشگاه علی‌رغم محدودیت زمانی که در انتشار فراخوان وجود داشت، آثار ارزشمندی از لحاظ بصری و معنایی به دبیرخانه مسابقه ارسال شد که ما را مجاب کرد با حساسیت و تأمل بیشتری آثار ارسالی را انتخاب کنیم. یکصد و یازده اثر انتخابی از میان حدود یک‌هزار و هفتصد اثر ارسالی، تنها بخش کوچکی از اندیشه‌های نابی است که عکاسان این مرزو بوم در قاب تصویر خود ثبت کرده‌اند.
هیئت داوران ضمن قدردانی از تمامی شرکت‌کنندگان به علت ارسال آثاری درخور، ۳ اثر را به عنوان آثار برتر معرفی کرده و از ۴ اثر دیگر تقدیر به عمل می‌آورد.
امید است، تمامی دست‌اندکاران فلسفه و هنر در ایران، این نمایشگاه منحصربه فرد را که برای نخستین بار برگزار شده به گونه‌ای پشتیبانی کنند که هر ساله در روز فلسفه شاهد به نمایش درآمدن آثار فاخر دیگری از عکاسان اندیشمند و اندیشمندان عکاس باشیم. که خود می¬تواند سنگ بنای مستحکمی برای معرفی عکس‌های ثبت شده به جهانیان باشد.
هیئت داوران مسابقه اندیشه و عکس
علی رییس شقاقی، محمدمهدی رحیمیان، شهریار توکلی، مجید کریمی، امید حدائق، سیدرضی موسوی
علی رییس شقاقی، محمدمهدی رحیمیان، شهریار توکلی، مجید کریمی، امید حدائق، سیدرضی موسوی
