ششمین نمایشگاه انفرادی عکس‌های مریم خونساری در گالری هفت ثمر به نمایش در آمده است.
مریم خونساری کار‌شناس ارشد رشتهٔ گرافیک است و تاکنون عکس‌هایش را در بیش از بیست نمایشگاه داخلی و خارجی به صورت انفرادی و گروهی به نمایش گذاشته است.
موضوع نمایشگاه حاضر «تعلیق» است که در قالب ۲۴عکس و در دو مجموعه ارائه شده است. عکس‌ها عاری از هرگونه دخل و تصرف رایانه‌ای از قبیل فوتو مونتاز، کلاژ یا جلوه‌های ویژهٔ رایانه‌ای است.
در مقدمهٔ این نمایشگاه عکاس چنین می‌گوید:
آویخته از همه و هیچ
در زمان غوطه ورم
تعلیق شاید وضعیت همیشهٔ بشری است. از پرتاب شدگی به کهکشان گرفته تا وضعیت جنین شناور در رحم مادر و بعد که پا به جهان می‌گذاریم.
تعلیق وضعیتی عمومی است که نه به مرزهای ذهن فرد محدود می‌شود و نه به گسترهٔ خارج از ذهن او. جلوه‌های بصری تعلیق درونی و بیرونی، البته متفاوت است. تعلیق ذهنی در نمود بصری بیشتر به سمت انتزاع چیز‌ها حرکت می‌کند و فرم و رنگ در آن به بیانگری می‌رسند. شاید بتوان گفت تعلیق درواقع وضعیتی از ارتباط شناور و معلق چیزهاست در زمینه‌های گوناگون.
شبیه آنچه هایدگر در بحث دازاین می‌گوید، انسان همواره در حال تحقق بخشیدن به امکان‌هایش است و هستی ثابتی ندارد. درواقع انسان با تحقق بخشیدن به امکان‌هایش یا رها کردن آن هاست که ماهیت خود را می‌سازد. پس وضعیت تعلیق در کل هستی و در تمام امتداد زندگی انسان با اوست. لحظه‌ها همواره شناورند و ما درون آن‌ها غوطه ور.
تعلیق پروسهٔ زندگی است. عنصری اساسی در زمان و واحد کوچک آن لحظه است. در جهانی که همه چیز پیوسته در حرکت است، به نظر می‌رسد استقرار، قانون نیست.
تعلیق وضعیتی دوگانه با سوگیری مثبت و منفی است که کنش‌های گوناگون انسانی و وضعیت‌های پیش رونده، پس رونده و ساکن موقتی و انجماد لحظه‌ای را به نمایش می‌گذارد.گاه با ایجاد اضطراب، دلشوره و سرگردانی به شدت انسان را
می‌آزارد و‌گاه حسی لذت بخش از شناوری در همه چیز و عدم تعلق را با خود به همراه دارد.
دو مجموعه عکس پیش رو، دو نگاه به تعلیق را به نمایش می‌گذارد. درمجموعهٔ نخست، از بازتاب تعلیق ذهنی خودم به مثابهٔ کمپوزیسیون‌های نقاشی آبستره عکاسی کرده‌ام. درواقع از تجسم ترکیب بندی‌های ذهنی‌ام برای نقاشی آبستره عکاسی کرده‌ام و به این ترتیب تعلیق ذهنی‌ام را تجسم بیرونی بخشیده‌ام.
عکس‌های مجموعهٔ دوم نگاهی بیرونی به تعلیق دارند و ارتباط اشیاء و زمینه را مورد توجه قرار می‌دهند. آنگاه که اشیاء حرف می‌زنند و با ما وارد گفت‌و‌گو می‌شوند…
علی اصغر حسینی از دبیران سایت پژوهشی – تحلیلی گرته در یادداشتی دربارهٔ عکس‌های این نمایشگاه می‌گوید:
کمی سرد است، به نمایشگاهی در گالری هفت ثمر می‌روم، اما آنجا سرد نیست. تعداد زیادی از علاقه‌مندان به هنر در آن محیط کوچک گرد هم آمده‌اند.
وارد نمایشگاه می‌شوم با عکس‌هایی سرشار از فرم و انتزاع مواجه می‌شوم. نوعی غوطه‌وری در تصاویر می‌بینم که می‌خواهند به من بگویند زمان و مکان اهمیتی ندارند. درگیری و وسواس او در ترکیب‌بندی فرم‌هایی نو، ستودنی است. در کش‌مکش این فرم‌ها، معانی بی‌نظیری شبیه به تعلیق، غوطه‌وری و بی‌زمانی دیده می‌شود. این حس هم انسان‌ها را می‌آزارد و هم برای آن‌ها شادی خلق می‌کند.
مدت‌ها بود می‌خواستم ساعت نداشته باشم، این حس را آنجا یافتم.
در ذهن من مریم خونساری دانش آموخته طراحی گرافیک است. به همین جهت یک لحظه در ذهنم آمد که، عکس‌ها دارای افکت‌های کامپیوتری هستند. به متن اول نمایشگاه رجعت کردم؛ خواندم که عکس‌ها از هرگونه افکت دنیای دیجیتال مبرا هستند. بیشتر هیجان‌زده شدم. او سال‌ها است در عرصه فرهنگ و هنر تلاش می‌کند. مرزی برای خودش تعریف نکرده است. به همین جهت در زمینه گرافیک، نقاشی، تصویرسازی، عکاسی و طراحی کارهایی را انجام می‌دهد.
امروز معلمی دلسوز است و دغدغه او حرف‌های نو با مفاهیم و فرم‌های‌اش است…
وقتی به او گفتم: عکاسی‌اش از کارهای گرافیکی او پیشی گرفته است.
با خنده به من گفت:
اینجا سفارش‌دهنده وجود ندارد، این خود من است.
نمایشگاه تا چهارشنبه ۴ آبان از ساعت ۴ تا ۸ بعد از ظهر ادامه دارد.
گالری هفت ثمر، خیابان مطهری، خیابان کوه نور، کوچهٔ پنجم، پلاک ۸
