ایرج مهرگان در یکی از مطالب اخیرش چنین نوشته است:
احقاق حقوق آری، ولی چگونه؟
سایت عکاسی و تعدادی از عکاسان خبری حرکتی را برای احقاق حقوق عکاسان شروع کرده اند که به عنوان حرکتی صنفی جای تقدیر دارد. ولی به عنوان یک ناظر خارجی بی طرف، باید گفت که اگر به منبع اصلی مشکل و طریقه صحیح برخورد با آن پرداخته نشود، احتمال به نتیجه نرسیدن این حرکت بیشتر از موفقیت آن است. می توان تفاوت قائل بود بین سرقت و عدم رعایت قوانین حق مولف. هم چنین ماهیت استفاده بدون ذکر نام از آرشیو شخصی یک عکاس بسیار متفاوت است با استفاده ازعکس های وی که توسط یک خبرگزاری یا آژانس منتشر شده.
چنین به نظر می رسد که مشکل اصلی در اینجا به قوانین حمایتی بر می گردد. در نبود یک قانون موثر و مدون باز هم به کرات شاهد این قبیل مشکلات خواهیم بود. شاید استفاده از یک عکس از نظر اخلاقی صحیح نباشد ولی باید دید که این عمل از منظر قانون چگونه دیده می شود. شاید بتوان کاری را از نظر اخلاقی نکوهش کرد ولی آیا می توان آنرا از منظر قانونی نیز محکوم کرد؟ احتمالا اگر این وقت و انرژی صرف درخواست تصویب یا تغییر قوانین حمایتی قوی تری شود، نتیجه بهتری از آن عاید خواهد شد.
سایت عکاسی:
با سپاس از آقای ایرج مهرگان از اعلام دیدگاه خود ذکر این نکته را ضروری می‌دانیم که سال‌هاست که این رویه از سوی مطبوعات ایران دنبال می‌شود و سال‌هاست که ما از همان راهی که شما به آن اشاره کردید احقاق حقوقمان را پیگیری کردیم. ( نگاهی به نوشته های قبلی در این زمینه در سایت عکاسی گواه این ادعا است) سال‌هاست که چشم‌مان به این انجمن و آن انجمن بود و هست. مسیر طولانی راه‌اندازی انجمن ملی عکاسان ایران را فقط به خاطر احقاق همین حقوق دنبال می‌کنیم چون هیچ یک از تشکل‌های قبلی هیچ نکردند و به خوبی دیدیم که در این یک هفته هم همه سکوت کردند.
برای اطلاع بیشتر نگاهی به اساسنامه انجمن صنفی داشته باشید در بند یک و شش ماده شش که به شرح وظایف انجمن اختصاص دارد آمده است:
ماده ۶ ) وظایف انجمن:
1-6)فعالیت در عرصه‌های حقوقی، فرهنگی، اجتماعی و قضائی در ارتباط با اعضاء که به نحوی از انحاء به حرفه عکاسی مطبوعاتی در همه اشکال آن مربوط می‌شوند، مشروط بر آن که به منظور نفع نباشند.
6-6) پیگیری و اقامه دعوا در دادگستری و محاکم صالحه برای دفاع از منافع حرفه‌ای و صنفی اعضاء مطابق قانون.
منصور نصیری از اعضاء این انجمن است و با معرفی نامه همین انجمن ویزای سوریه و لبنان را گرفت و با هزینه خودش به این سفر رفت. وقتی می گوییم از ماست که بر ماست. دلایل بسیاری داریم. مدارک بسیاری هم داریم.
ما هرگز قصد ایجاد تنش یا بی‌ادبی به احدی را نداشته و نداریم. قصد تضعیف انجمن صنفی که به واقع تنها مأمن و پناهمان هست را هم هرگز نداریم و همیشه در کنار انجمن صنفی بودیم، یک بخش ویژه خبری در سایت عکاسی از اولین روزهای فعالیت ایجاد شد که به انعکاس خبرهای انجمن اختصاص دارد، برای تک تک اعضاء محترم هیأت مدیره انجمن احترام بسیار قائلیم و خوب می‌دانیم که برای اداره انجمن چه سعی ها و تلاش‌های مستمری می‌کنند. ولی این انتظار را داریم که از براساس متن صریح اساسنامه انجمن از منافع حرفه‌ای و صنفی اعضاء دفاع کنند. آنهم نه با صدور بیانیه، دفاع حقوقی، پیگیری و اقامه دعوا در دادگستری تا کسب حق پایمال شده اعضاء طبق بند ۶ ماده ۶ وظایف انجمن. انتظار اول ما از انجمن بیمه، موبایل، زمین تعاونی، آرم طرح ترافیک نیست. هر سال بر سر داوری عکس‌های جشنواره مطبوعات بین برگزار کنندگان و انجمن صنفی مشکلات بسیاری پیش می‌آید و هیات مدیره محترم انجمن سعی و تلاش بسیاری میکند تا در راستای اهداف صنفی، داوری تنها جشنواره مطبوعات کشور را بر عهده گیرد و بسیاری تلاش های دیگر اما هیچ یک از این موارد در شرح وظایف اولیه انجمن نیامده است. دغدغه هیات موسس انجمن صنفی عکاسان مطبوعات در سال ۷۸ همان چیزی بود که امروز پس از گذشت ۸ سال هنوز به نتیجه نرسیده است.
می دانیم که تلاش های زیادی شده – جلسات متعددی برگزار شده – قول های بسیاری داده شده اما آنچه که از انجمن صنفی پس از یک دوره طولانی فعالیت انتظار می رود بیش از اینهاست.
