کتاب عالی (شومیز)

توضیحات

«من احمد عالی (بیوک‌آقا)، فرزند سکینه (گلین‌آقا) و مصطفی، متولد ۱۳۱۴ به شماره‌ی شناسنامه‌ی ۲۲ تبریز و بازنشسته‌ی عکاسی هستم.  این شماره‌ی ۲۲ چند سالی است، هر روز حداقل یکبار از طرق مختلف «دیداری و شنیداری» چیزی را یادآوری می‌کند که هنوز برایم نامعلوم است. اعتراف می‌کنم در سه نوبت متوالی عاشق شدم. در چهارده سالگی عاشق نقاشی، در بیست و پنج سالگی عاشق عکاسی و نوبت سوم عاشق مینا نوری در چهل و دو سالگی، که مکمل دو نوبت قبلی عاشقیم شد.»

آنچه خواندید، برگرفته از مقدمه پدید آورنده‌ی کتاب، احمد عالی موثر‌ترین عکاس معاصر ایرانی است که تأثیر او صرفاً در حوزه‌ی عکاسی محدود نشده است می‌توان او را آغازگر راه عکاسی هنری در ایران معرفی کرد.
تلاشی که در این دوران با حضور ده‌ها عکاس هنرمند و هنرمندانی که از عکس به عنوان عنصری هنری بهره‌ می‌گیرند توسعه و وسعت یافته است اما در دوران او کسی با این مقوله آشنا نبود.
وقتی به مجموعه آثار احمد عالی نگاه می‌کنیم و توانایی و بینش پیشرو‌تر از زمان او را می‌بینیم و تأثیر شگرفش را بر جریان عکس ایران در گروه وسیعی از عکاسان معاصر مشاهده می‌کنیم، حسرت می‌خوریم چرا تا این زمان از او کتابی منتشر نشده است. اگرچه این کتاب حق مطلب را درباره‌ی او ادا نخواهد کرد اما می‌توان با مرور گزیده‌ی آثار او بخش مهمی از تاریخ عکس معاصر ایران را که احمد عالی در آن دارای نقش کلیدی است، ارزیابی مجدد کرد.
کتاب استاد «احمد عالی» در قالب ۲۶۰ صفحه و در قطع رحلی با دو نوع جلد (گالینگور و شومیز) به چاپ رسیده است.

توضیحات تکمیلی