درهای ایرانی

توضیحات

هادی هراجی در مقدمه‌ی کتاب خود می‌نویسد:
«در سفر‌های مختلفی که در سال‌های متمادی به عنوان عکاس به نقاط گوناگون ایران داشتم، همواره برای سکونت می‌بایست زنگ یا کوبه‌ی دری را به صدا در می‌آوردم و یا از در ورودی مهمانسرایی عبور می‌کردم. همین موضوع باعث شد تا به در‌ها که به نظر مرز میان غربت و آشنایی بودند توجه کنم. درها‌گاه از یک تکه تخته ساده و فقیرانه نشکیل می‌شدند و‌گاه پر از نقش و نگار‌های بی‌نظیر بودند و به عبارت دیگر یک اثر هنری، تاریخی به حساب می‌آمدند. هر دری نشانه‌ی تنگدستی و یا توانگری صاحب خانه نیز بود و بعضا دوره‌ی اجتماعی خاصی را در ذهن تداعی می‌کرد. هر دری را که برای عکاسی انتخاب می‌کردم، در ذهن خود تفسیری برای آن در نظر می‌آوردم. در اندیشه‌ی من، به درهای ساده و فقیرانه می‌توان طرحی هنرمندانه و مدرن نسبت داد و همچنین درهای مملو از نقش‌ها، نوشته‌ها و طرح‌های هندسی را می‌توان در زمره‌ی تاریخ هنر شرق به حساب آورد.»

توضیحات تکمیلی