تهران، بی گاه

توضیحات

عکس‌های گردآوری شده در این کتاب گزیده‌ای از سه مجموعه که در سه دوره متفاوت عکاسی شده است.؛ مجموعه اول، مناظر شهری بیشتر در سالهای ۶۸، مجموعه دوم، تهران، بی‌تاریخ به سال ۸۷ و آغاز ۸۸ و مجموعه سوم، تهران بسته در چند ماه اخیر عکاسی شده‌اند.

مهران مهاجر در مقدمه‌ی کتاب چنین می‌نویسد:

«اگرچه این فاصله‌ی زمانیِ بیست‌وچند ساله عکس‌ها را از هم دور می‌کند، اما چیزهایی هم هست که آن‌ها را به هم نزدیک می‌کند. یکی از این چیز‌ها اتفاقاً همین گسست در زمان است. به دنبال همین «گسستِ زمانی» است که حافظه‌ی عکس شکل می‌گیرد و به خیلی چیز‌ها شکل می‌دهد.»

وی همچنین این مجموعه عکس‌ها را بر مبنای الگوی «عکاسی خیابانی» معرفی کرده و می‌نویسد: «بیست‌وچند سال پیش گفته‌ها و آموزه‌های نوآورانه‌ی یحیی دهقانپور ما را سر شوق می‌آورد و کلام گرم بهمن جلالی ارزش مستندنگاری را درگوش‌ِمان طنین می‌انداخت. عکس‌هایمناظر شهری تهران حاصل این شوق و این طنین و دست‌و‌پا زدن‌های عکاس است که می‌کوشد در این میانه نگاه شخصی خود را پیداکند.»
مهران مهاجر در ادامه این مقدمه درباره ویژگی دیگر عکس‌های کتاب می‌نویسد: «چیز دیگری که فکر می‌کنم در این سه مجموعه وجود دارد نوعی بازی با خود عکاسی یا نوعی اندیشیدن به سازو‌کار دوربین و شیوه‌ی مواجهه‌ی آن با دنیای پیش روی‌اش است. ساخت تصویری مرکز گریز و برجسته‌سازیِ نقش اجزاء گوشه‌های عکس‌ در فصل اول (مناظر شهری)، تکیه‌دادن دوربین به دیوار در فصل دوم (تهران، بی‌تاریخ) و در پی آن چیرگی یک سطح تخت در نیمه‌ای از عکسِ به ژرفا‌رونده، عدم وضوح جزئیات و رنگ‌های غیر‌طبیعی در همین مجموعه و کمینه‌شدن عناصر بازنمودی در فصل سوم (تهرانِبسته)، نمونه‌هایی از به اصطلاح این تأمل در عکاسی یا بهتر بگویم بازی‌گوشی در عکاسی است.»
درباره نویسنده:
مهران مهاجر متولد ۱۳۴۳، عکاس، منتقدهنری، مترجم و فارغ‌التحصیل رشته عکاسی از دانشگاه تهران است که در حوزه‌های زبان‌شناسی و فرهنگ‌نویسی نیز فعالیت داشته و دارد. مجموعه عکس «تهران، بی‌گاه» بعد از مجموعه «کتاب چشم ۱۰» که عکس‌روزنامه‌های مهران مهاجر بوده، دومین کتابی است که از آثار عکاسی او به چاپ می‌رسد.

توضیحات تکمیلی