عکاسان جنگ، محمدحسین حیدری

توضیحات

در مقدمه کتاب آمده است:

سپیده دم محمدحسین در منطقه بود و شهامت، فداکاری، زخم و خون ثبت می‎کرد. صبح‎ها که پاتک دشمن شروع می‎شد روز را رعب‎آورتر از شب عملیات می‎کرد. حاصل پا به پایی او با رزمندگان موجب ثبت لحظاتی است که می‎فهمیم دوربین‌اش به دشمن، نزدیک‎تر از هر سلاحی است و در میان معرکه بودن عکاس است که عمق جراحت‎های جنگ را بیشتر بیان می‎کند.
کتاب را ورق بزن! در مسیر تصاویر، به هنگامه‌ی نبرد که می‎رسی، از سوت هراس‎انگیز گلوله‎ها و صفیر کُشنده‌ی ترکش‎ها خم می‎شوی. موج ویرانگر انفجارها تکانت می‎دهد. دلیری و بی‎پروایی پسران ایران به جانت می‎نشیند که، جان به سر گرفته‎اند و ربِ جلیل گویان دشمن را می‎تارانند. تنِ پاره‌ی همرزمت را در بغل حس می‎کنی که سبک‎تر از هنگام وداع شده. پای قطع شده‎اش لابد در پاچه‌ی شلوار نیست یا آستینی خالی که در باد تکان می‎خورد.
دوربین محمدحسین از هر چشمی به معرکه‎ی جنگ نزدیک‎تر است. همراه با شلیک‎ها، او خاطره شکار کرده است. خاطره‌هایی مشحون از فتوت‎نامه‎ی جوانمردانی که زندگی را جا گذاشتند تا ما از زندگی جا نمانیم. تا یادمان بماند حماسه‎ی مادران و پسرانی که ایران را زیستگاه ابدی چشمانی کردند تا پیوسته نگاهی به سمت نور داشته باشیم. تا یادمان نرود حماسه‌ی پسرانی را که هر صبح تشییع شدند تا شبِ ما «شام» نشود. تا دراز دستان یغماگر یادشان بماند، سرانجامِ بدفرجامِ دست درازی به دامان این جغرافیا را.
کتاب را که دیدید و به تصاویرِ بازگشت اسیران که رسیدید، سلامی کنید به آدم‎های از زندگی جا مانده‌ای که معرفت اجازه نداد پیکر پسران افتاده بر دشت جنون را نردبام کنند.

درباره عکاس:

محمدحسین حیدری، متولد شهرستان میمه/ مرداد ۱۳۴۱
دوران کودکی تا سال چهارم ابتدایی را در روستای لوشاب از توابع شهرستان میمه از استان اصفهان گذراند. پدرش کارگر فنی یک شرکت فرانسوی به نام «آنترپُز» در تهران بود. محمدحسین هم در ده سالگی همراه پدر به تهران آمد. اگر چه محل زندگی‌شان با خانواده عمویش در یک خانه  بود، ورود به محیط ناشناخته و بزرگ و همچنین دوری از مادر، خانواده و فضای روستا و مأموریت‌های چند روزه‌ی پدر شرایط زندگی را برایش سخت کرد.
آثار حیدری در طول جنگ علاوه بر رسانه‌ها، نمایشگاه‌های عکس، نمایش اسلاید در مراکز استان‌ها و شهرهای بزرگ، و مجله‌های پیام انقلاب و امید انقلاب منتشر می‌شد.
کتاب لا اله الا الله از عکس‌های محمد حسین حیدری وامیر علی جوادیان درسال ۱۳۶۲، انتشارات انقلاب اسلامی به چاپ رسید و دیگر آثار وی در مجموعه چند جلدی کتابهای «جنگ تحمیلی» منتشر گردیده است.
پس از جنگ، در سال ۱۳۷۵ دبیری سرویس عکس روزنامه جوان را به مدت ۶ سال و در سال ۱۳۸۱ دبیری سرویس عکس خبرگزاری فارس را به مدت ۲ سال عهده دار شد.
همزمان با فعالیتهای یاد شده از اواسط دهه هفتاد در مسیر تأسیس انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس قرار گرفت و علاوه بر تلاش نسبت به تأسیس این انجمن، همواره عضو هیات مدیره انجمن و از سال ۱۳۸۶ به مدت شش سال مدیر عامل انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس بوده است.

توضیحات تکمیلی