عکاس: Damon Winter
اختصاصی «سایت عکاسی» – دوربین تلفنهای همراه هوشمند روز به روز پیشرفته‌تر و کاربرد آنها راحت‌تر می‌شود و حالا رسیدن به عکس ایده‌آل [از نظر فنی] شاید برای هر کسی میسر است.
شاید این دوران وفور استفاده از دوربین تلفنهای همراه هوشمند را بتوان با سال ۱۸۸۸، زمانی که دوربین‌های اسنپ‌شاتی کداک دنیا را تسخیر کردند مقایسه کرد یا منطبق دانست. با این تفاوت که در سال ۱۸۸۸ این نوع دوربین‌ها در دست افراد خانواده برای ثبت عکس‌های یادگاری برای آلبوم خانوادگی یا قاب‌های روی دیوار بود اما در حال حاضر دوربین تلفنهای هوشمند به نیاز حرفه‌ای‌های این عرصه هم پاسخ داده است.
دو فتوژورنالیست به نام‌های Damon Winter و Benjamin Lowy تجربه تصویری خود از سربازان آمریکایی در افغانستان را با دوربین تلفنهای هوشمند خود (iPhone) ثبت کردند و از طریق اپلیکیشن عکس Hipestamatic به اشتراک گذاشتند، که این حرکت بحث و جدل‌های فراوانی را میان منتقدین و دیگر فتوژورنالیست‌ها برپا کرد، بر سر اینکه این عمل موجب غیرحرفه‌ای جلوه دادن عکاسی فتوژورنالیستی خواهد شد و عکس‌های جنگ را بسیار شیک و مد روز جلوه می‌دهد.
در سال ۲۰۱۰ چهار نمونه از عکس‌های Damon Winter با قطع مربع در روزنامه نیویورک‌تایمز در صفحه اول آن به چاپ رسید، این چهار عکس از مجموعه A Grunt’s Life (زندگی یک سرباز صفر) انتخاب شده بودند که Winter این مجموعه را در طی ۶ روز اقامت خود در افغانستان به عنوان embedded photojournalism گرفته است.
وی این مجموعه را با آیفون خود عکاسی کرد و در شبکه Hipstamatic به اشتراک گذاشت winter از فیلترهای خاص این اپلیکیشن استفاده کرد که به عکس‌ها جلوه‌ای چون عکس‌های دوربین‌های point and shoot و دوربین‌های پولارید می‌دهد. او در مصاحبه ای بیان می‌کند که در آن زمان که وی از این اپلیکیشن برای آپلود عکس‌هایش استفاده می‌کرد اگر می‌توانست از فیلترهای سبکتری استفاده کند حتما این کار را می‌کرد اما در آن زمان تنها به همین فیلترها دسترسی داشته است. عکس‌های مجموعه زندگی یک سرباز صفر در همان سال برنده جایزه نفر سوم مسابقه POYi شد.
Hipstamatic یک اپلیکیشن است که برای گوشی‌های آیفون طراحی شده که عکس‌هایی با قطع مربع و با فیلترهای خاصی که عکس‌هایی شبیه دوربین‌های point and shoot که در دهه ۱۹۶۰ به طور گسترده‌ای توسط آماتورها استفاده می‌شد، تولید می‌کنند. این اپلیکیشن گزینه‌های مختلفی را در اختیار کاربران قرار می‌دهد، فیلم‌های مختلف، لنزها و … شعار این اپلیکیشن این است: عکاسی دیجیتال هیچ‌گاه تا به این حد آنالوگ به نظر نمی‌آمده است.
لازم به توضیح است که اصطلاح Embedded photojournalism هم مربوط به جنگ خلیج فارس است که در آن وجه انسانی خبررسانی توسط ارتش آمریکا حذف شده بود و تنها تصاویری از جنگ در شب از طریق تلویزیون پخش می‌شد. خبرگزاری‌ها شروع به اعتراض کردند و در پی آن ارتش آمریکا امکانی را در اختیار فتوژورنالیست‌ها و خبرنگاران قرار داد که تحت پوشش ارتش آمریکا عکس‌هایی را از صحنه‌های جنگ مخابره و ثبت کنند. (عکس‌ها و خبرهایی که ارتش اجازه پخش آنها را می‌دهد و از لحاظ امنیتی بدون مشکل باشند.)
عکاس دیگر Benjamin Lowy که در افغانستان، لیبی و عراق با دوربین گوشی آیفون خود عکاسی کرد، عکس‌هایش را در Hipstamatic به اشتراک گذاشت و عکس‌هایش در مجله نیویورک‌تایمز به چاپ رسید و عکسی که با iPhone 4s خود از طوفان شن آمریکا گرفته بود به عنوان عکس روی جلد مجله Time به چاپ رسید. عکس‌های وی از افغانستان و لیبی به نام iAfghanestan و iLibya در سایت رسمیش به نمایش درآمده‌اند.
به دنبال استقبال چشمگیر از عکاسی موبایلی Associated Press و Getty Images اخیرا در اقدامی شروع به فروش عکس‌های اینستاگرامی عکاسان حرفه‌ای از رویدادهای ورزشی و مد کرده‌اند.
در پایان قرن نوزدهم زمانی که تکنولوژی این امکان را فراهم کرد که عکس‌ها مستقیما در کتابها و مجلات به چاپ برسند، عصر رسانه‌ها شروع به شکل‌گیری کرد. و حالا در قرن حاضر تکنولوژی این امکان را فراهم کرده است که ما در حالی که در تخت خود دراز کشیده‌ایم و یا روی کاناپه لم داده‌ایم عکس‌هایی از اتفاقات در حال رخ دادن در گوشه گوشه جهان از جمله جنگ را ببینیم.
مطمئنا این امکان وجوه منفی و مثبت خاص خود را دارد. مثلا اینکه دیدن عکس‌های جنگ در شبکه‌هایی نظیر Hipstamatic و Instagram با فیلترهایی که جلوه‌ای استثنایی به عکس‌ها می‌دهد در کنار عکس‌هایی مثل عکس تولد دوستان، پیکنیک، دورهمی، مناظر و عکس‌های خیابانی چقدر می‌تواند بر درک ما از واقعیت به وقوع پیوسته در عکس‌های جنگ کمک کند و یا تا چه اندازه آن را در برابر چشم ما پیش‌پا افتاده ترسیم می‌کند؟
شاید اگر از منظری دیگر به این قضیه نگاه کنیم یعنی از منظر عکاسان، استفاده از دوربین تلفن همراه این اجازه را به عکاسان می‌دهد که با خیال راحتتری به سوژه‌های خود نزدیک شوند و سوژه‌ها هم در برخورد با دوربین تلفن همراه احساس راحتی بیشتری با عکاس داشته باشند، همچنین کوچکی آنها و راحتی حمل و نقل و سرعت ثبت تصویر امکانات ویژه‌ای را در اختیار عکاسان قرار می‌دهد. به نظر می‌آید با تمام کمی و کاستی‌های استفاده از دوربین تلفن همراه و همچنین انتشار این تصاویر نقاط درخشان آن بیشتر جلوه‌گر هستند.
منابع:
– Photography: a cultural history
– War on instagram: framing conflict photojournalism with mobile photography apps
عالی بود
متشکرم، پاینده باشید
درود و سپاس فراوان
برقرار باشید، سپاس