۹- هیروشی سوگیموتو Hiroshi Sugimoto (متولد ۱۹۴۸)

هیروشی سوگیموتو کار خود را «بیان عریان زمان» نامیده چرا که عکس‌هایش کپسولی هستند از اتفاقاتی در زمان‌های مختلف. کار او بیشتر بر ناپایداری زندگی و دیگر مسائل معمول در هنر، مانند پیچیدگی‌های مرگ و زندگی تمرکز دارد.

کارهای او را به سادگی می‌توان فصل‌بندی کرد چرا که سوگیموتو در فواصل منظم به عکسبرداری می‌پردازد. اولین مجموعه‌های او عبارت‌اند از «دایُراماها»، «در ستایش سایه‌ها»، «پرتره‌ها» و همچنین «فرم‌های انتزاعی و مدل‌های ریاضی». در سال‌های اخیر او شروع به کار در سالن‌های سینما و مناظر دریایی کرده است.

برای من شخصاً دو مجموعه‌ی اخیر بسیار لذتبخش بوده‌اند. در مجموعه‌ای که به عکاسی سالن‌های سینما پرداخته است، زمان تعریف دیگری پیدا می‌کند. هنگام عکاسی، دریچه‌ی دوربینش از ابتدای فیلم تا آخر باز است و در تصویر نهایی یک صفحه سفید را می‌بینیم که در میان محلی که برای سرگرمی مردم طراحی شده، خودنمایی می‌کند. از سالن‌هایی با طراحی‌های بینظیر معماری گرفته تا پارک‌هایی که یک پرده‌ی ساده دارند، این محل‌ها تنها توسط نور پرده، نورپردازی شده‌اند.

مناظر دریایی مجموعه دیگری است که من را شگفت زده می‌کند. جالب بود که اولین بار که تصویر روی جلد آلبوم گروه U2 به نام «هیچ خطی در افق نیست» را دیدم، خیلی تحت تأثیر قرار گرفتم و پنج سال بعد بود که برای اولین بار نام سوگیموتو را شنیدم.

او با دوربین‌های قطع بزرگ کار می‌کند، ویژگی‌ای که باعث می‌شود عکس‌هایش به درستی حقیقت زمان را بیان کنند.

کتاب‌های هیروشی سوگیموتو در آمازون:
Dioramas
Black Box

Source :