سباستیائو سالگادو، عکاس سرشناس برزیلی در سن ۸۱ درگذشت. او عکاس مستند اجتماعی بود و به‌خاطر عکس‌های سیاه‌وسفیدش از وضعیت کارگردان معادن طلا، مهاجران، مردم جنگ‌زده و مناظر طبیعی به شهرت رسیده بود.
سالگادو از چهره‌های تاریخ‌ساز و صاحب سبک عکاسی مستند بود و از «نسل‌کشی رواندا» در سال ۱۹۹۴، «جنگ خلیج فارس» در سال ۱۹۹۱، و «قحطی بزرگ منطقه ساحل در آفریقا» در دهه‌ی ۱۹۸۰ عکاسی کرده بود. او همچنین از مدافعان سرسخت محیط زیست بود به‌طوری که سال‌ها به مستندسازی تصویری فرهنگ بومیان آمازون و تغییرات محیطی و اقلیمی جنگل‌های آمازون پرداخته بود. اما شاید در کنار میراث جاودان و چشمگیر عکاسی سالگادو، تلاش خستگی‌ناپذیر خود و همسرش در احیای جنگل ملک خانوادگی‌شان را نیز باید از نظر گذراند؛ میراث فیزیکی‌ای که نزدیک به ۳۰ سال برای آن زحمت کشیدند و اکنون پس از سال‌ها و با استفاده از گونه‌های مختلف گیاهان و درختان بومی کاملاً احیا شده است.
لولا دا سیلوا، رئیس‌جمهور برزیل، با انتشار پیامی یاد آقای سالگادو را گرامی داشت و نوشت که «او یکی از برترین عکاسان جهان بود». ویم وندرس، فیلمساز آلمانی نیز در سال ۲۰۱۴ در مستندی به نام «نمک زمین» (انسان صادق)، زندگی و کار آقای سالگادو را به تصویر کشیده است. پیش از این در مقالات مختلفی به آثار و زندگی سباستیائو سالگادو پرداخته‌ایم: