مهدی فرهمند، عکاس مطبوعات، مطلب زیر را به یاد عزیزان از دست رفته در این پاییز برای سایت عکاسی ارسال کرده. یادمان نرود که در روز چهارشنبه، ۷ دی ماه، بزرگداشتی برای زنده ماندن یاد این عزیزان از ساعت ۱۵ تا ۱۷ در تالار اندیشه‌ی حوزه‌ی هنری برگزار می شود.
پائیز برای همه فصل رویایی و فصل دوست داشتنی است. فصل رنگها برای عکاسان است، فصل باران برای شاعران و در نهایت فصل سراسر حس برای هر هنرمندی است. اما پائیز امسال رویایی و دوست داشتنی نبود، فصل رنگها نبود، پائیز امسال فصل تک رنگ سیاه بود و فصل خشک و فصل سراسر مرگ و تراژدی. فصلی که با سیاهی و دود گرفتگی آسمانش آمد و با سیاهی پیراهن های مان و دلهای غم گرفته مان رفت.
و تو ای پائیز چه بی رحمانه زیباترین گلهای باغچه محقر هنرمندان را پرپر کردی، آنقدر نباریدی تا شاعری در حسرت ترنم باران دق کرد، آنقدر غمبار بودی تا یک طناز مجبور شد با کوچش مردم را سرگرم کند و آنقدر سیاه شدی تا یک طراح غم انگیزترین طرح اش را در دفتر زندگی اش ترسیم کرد. و آنقدر بی رنگ بودی که دوربین هیچ عکاسی به سویت نشانه نرفت. چرا که هیچ زیبایی در تو ندید. کلاغ های خبر چین امسال از آسمان شهرمان پرکشیدند و رفتند گویی که می دانستند می خواهی از هرچه خبر نگار است انتقام بگیری.
امسال تو چه غوغایی به پا کردی، تا توانستی جان انسانها را در نقاط مختلف دنیا گرفتی. وقتی با سیل و زلزله عقده هایت فرو ننشست، به جان هموطنان ما و هنر مندان ما افتادی و انتقامت را از ما گرفتی. و چه انتقام سختی، عکاسان که هر سال خزان درختانت را عکاسی می کردند امسال خزان همکارانشان را عکاسی کردند.
و تو ای پائیز بدان که تا ابد در حسرت نگاههای بدیع شان خواهی ماند و البته ما هم در حسرت دیدارشان. و بدان که دیگر هیچ هنرمندی از تو خاطره خوبی نخواهد داشت.
امسال در شب یلدا وقتی بغض مان مانند انار رسیده ای ترکید قطرات سرخ رنگ اشکمان را دانه دانه در پیاله ریختیم و بر سر سفره سیاه یلدا گذاشتیم و چاره ای جز صبر کردن نداشتیم. فقط لسان الغیب بود که دردمان را فهمید:
گویند سنگ لعل شود در مقام صبر
آری شود و لیکن به خون جگر شود
زمستان دلش به حال ما سوخت و تا صبح بارید اما دیگر دیرشده بود.
