بدون آنکه بخواهی فکر کنی و مرور کنی، مهمترین واقعه ای که از سال ۸۴ در ذهن پر رنگ ِ پر رنگ ِ مانده حادثه سقوط ‏هواپیما ‏C-130 ‎‏ است. در این لحظات بیش از آنکه از دست دادن جمعی از عکاسان آزارت دهد. حال خانواده های آن ها ‏نفس را در سینه بند می آورد. تجسم حال مادر حسن قریب یا دو قلو های علیرضا برادران در این لحظات درد ناک تر ‏از فراغ دوستان است. و افسوس که در این ملک هیچ وقت هیچ کس مقصر نیست جزء قربانیان حادثه ها که به خاطر ‏تعهدشان معصومانه و بی گناه با پای خود به مسلخ می روند. ‏
تا بوده همین بوده و از این پس هم همین خواهد بود. کمی با هم مهربان تر باشیم. ‏
علیرضا برادران ، حسن قریب، سیدمهدی میر افضلی، محمد کربلائی احمد، رسول کاظم نژاد، امید محمدیان و محمدحسین مقصودی، روح شان شاد – یادشان گرامی


پذیرای نظرات شما در مرور عکاسی ایران در سال ۱۳۸۴ هستیم. ‏