دسته: مقاله

در پیاده‌روی‌های گاه و بی‌گاهم از نقاطی آشنا گذر می‌کردم.

وقتی حضوری نیست همه چیز از خیال کردن یک رشته اتفاق جذاب خبر می‎دهد.

آدم‌هایی که به تعبیری عملاً وجود ندارند چون سلب اختیار شده و فاقد هرگونه عاملیتی برای تغییر وضعیت خود هستند.

میلی بیمارگونه مرا می‌برد به هال بزرگی با پنجره‌های سراسری رو به حیاط و کاج های پر پرنده و کهنه‌ی آن

ژاپنِ کاستانیولی پر است از خیابان‌های غرق در سکون و سکوت

آدم‌هایی که می‌آیند داخل، آدم‌هایی می‌روند بیرون اما هیچ کدام‌شان این‌جا نیستند.

با نوشته‌هایی از سهیلا شمس، سمیه امیری، هادی آذری، کیانا فرهودی و سیامک حاجی‌محمد