880816.jpg
امت گاوین (Emmet Gowin) پس از سی و شش سال تدریس در دانشگاه پرینستون، در پایان سال جاری میلادی بازنشسته می‌شود. موزه‌ی هنر دانشگاه پرینستون + از سوم آبان امسال تا اول آذر سال آینده (۱۳۸۹) در یک تقدیر استثنایی از گاوین به عنوان استاد و خالق آثاری ارزشمند، نمایشگاهی با عنوان «امت گاوین: یک پرتره‌ی جمعی» بر پا کرده است.
در این نمایشگاه حدود ۵۵ عکس شامل عکس‌های استادان مهم گاوین؛ هری کالاهان و فردریک سامر به نمایش در آمده است. در مهمترین بخش نمایشگاه عکس‌های مجموعه‌ای امت گاوین و همچنین عکس‌های ۲۰ نفر از شاگردانش که از سال ۱۹۷۶ تا 2008 نزد او شاگردی کرده‌اند به چشم می‌خورد. اکنون شاگردان گاوین مسیرهای گوناگونی را در حرفه‌شان دنبال می‌کنند: انسان شناسی، فعالیت‌های اجتماعی، آموزش، نشر، هنرهای زیبا، فیلمسازی و طراحی گرافیک؛ اما همه‌ی آنها سرچشمه‌ی الهام شان را در ایمان عمیق گاوین نسبت به قدرت عکاسی به عنوان یک رسانه، یک انتظام و به عنوان راه زندگی می‌دانند.
مدیر موزه، جیمز استیوارد می‌گوید: «برای ما هیچ چیز افتخارآمیزتر از تجلیل از امت گاوین به عنوان استاد و هنرمند نیست. او به شکل بخشیدن نگرش ما به جهان؛ با تاثیر گذاری بر چندین نسل از دانشجویانی که سنت نگاه موشکافانه، مستند نگاری و تجربه کردن را پیش می‌برند، کمک کرده است.» این بخش نشان می‌دهد گاوین به مجموعه‌ی گوناگونی از ژانرهای عمده ی عکاسی می‌اندیشیده است: از اندرو مور (دانشجوی سال ۱۹۷۹)، عکاسی که عکس‌هایش از شهرها و معماری به طور گسترده‌ای منتشر شده است؛ مجموعه‌ی جدیدی با مضمون زوال و تغییر شکل دیترویت به نمایش درآمده است. لورا مکفی (دانشجوی سال ۱۹۸۰)، عکاس منظره نگار، بررسی سبز شدن و رشد یک درخت انجیر معابد عظیم بر روی سقف یک معبد در هند را ارایه کرده است. دیوید مِیزل (دانشجوی سال ۱۹۸۴)، تصاویر سه لته‌ای چسبانده شده بر روی قوطی‌های مسی که سال‌های سال حاوی خاکسترهای ساکنان یک پناهگاه بوده است را اهدا کرده است؛ هر کدام از قوطی‌ها با گل‌های رنگارنگ شیمیایی آراسته شده‌اند که کنایه ایست بر پیچیدگی تاریخ بشریت. فاضل شیخ (دانشجوی سال ۱۹۸۸)، برنده‌ی جایزه‌ی مک آرتور و پرتره نگار نواحی محروم و آسیب دیده‌ی آفریقا، افغانستان و هند؛ پرتره‌ای را که در کنیا گرفته، به نمایش گذاشته است.
به گفته‌ی گاوین او اولین کارهای خلاقانه‌اش را در اواخر دهه‌ی ۱۹۶۰ چند سال قبل از سکونت و اجاره نشینی در پرینستون آغاز کرد. عکس گرفتن برای او به عنوان جذاب‌ترین راه در نزدیک شدن به سوژه‌های مجاورش بود؛ سوژه‌هایی که طنین حسی داشتند: همسرش، ادی، و پسرانش الیا و ایزاک، و خانواده‌ی ادی در دنویل ایالت ویرجینیا. در دهه‌ی ۱۹۷۰حوزه‌ی شخصی کارهای گاوین به منظره یا چشم انداز اختصاص داشت. او در طول دهه‌ی بعد از یک نقطه‌ی دید هوایی (به وسیله‌ی عکاسی هوایی) شاهد دگرگونی وسیع زمین توسط نیروهای دفاعی، در عصر مدرن بود. گاوین اخیراً توجه‌اش را معطوف به موضوعی دیگر یعنی خلق خرده رنگ‌های کوچک با مطالعه بر روی پروانه‌های آمریکای مرکزی و جنوبی کرده است.
امت گاوین متولد سال ۱۹۴۱ در دنویل ویرجینیا است. او از سال ۱۹۷۳ در دانشگاه پرینستون و در رشته‌ی هنرهای تصویری تدریس می‌کند. گاوین دارای مدرک کارشناسی ارشد عکاسی از مدرسه‌ی دیزاین رُد آیلند به سال ۱۹۶۷ است. در آنجا زیر نظر هری کالاهان، یکی از تاثیرگذارترین استادانش به فعالیت پرداخت.
آثار گاوین در گالری پِیس-مک گیل نیویورک در معرض دید عموم است. همچنین آثار او در آمریکا و خارج از آن شامل نمایشگاه‌های انفرادی در موزه هنر مدرن نیویورک، موزه‌ی هنر فیلادلفیا، گالری هنر کارکورن واشنگتن دی سی، گالری هنر دانشگاه ییل نیوهون، اسپیس فتوگرافیک پاریس، موزه‌ی هنر فوگ کمبریج و موزه‌ی هنر دانشگاه پرینستون– جایی که آخرین نمایشگاه انفرادی گاوین در سال ۱۹۹۸ در آنجا بر پا شده بود- به نمایش درآمده‌اند. عکس‌های گاوین در مجموعه های موزه های دنیا نگهداری می‌شود.