تصویر ۱. فلیپه خاکُمه. بدون عنوان ۹. لوییس سیلوا از پُرتوکابِیّو، ونزوئلا. سه ماه پیش خانه‌اش را ترک کرد. او گفته: «وقتی می‌دیدم نوه‌هایم گرسنه می‌خوابند قلبم شکست. به همین خاطر است که به جاده زدم.»

جایزه‌ی استعداد نوظهور عکاسی لنزکالچر هر سال فرصتی فراهم می‌آورد برای آشنایی با عکاسان بااستعداد و ناشناخته در سرتاسر جهان. از میان صدها عکاس شرکت‌کننده در فراخوان ششمین جایزه‌ی استعداد نوظهور لنزکالچر (گالری عکس‌های شرکت‌کننده در این رقابت)، داوران این رقابت ۲۵ عکاس را به‌عنوان استعداد نوظهور در عکاسی برگزیده‌اند.

از زندگی روزمره تا محیط‌های برساخته و فراواقعی، از مسائل اقلیت‌های جنسی، نژادی و اجتماعی تا تکنولوژی تشخیص چهره و تصویرگری سه‌بعدی، عکس‌های برگزیده‌ی ششمین جایزه‌ی استعداد نوظهور لنزکالچر از امکانات وسیع بیان خلاقانه و ارتباط عاطفی در عکاسی خبر می‌دهند. در ادامه نگاهی خواهیم داشت به هشت انتخاب برتر داوران و نیز عکس‌های دیگری از مجموعه‌های برگزیده در این رقابت.

تصویر ۲. هاجر بنجیدا. شارلین، آتلانتا، ۲۰۱۹.

عکاس هلندی-مراکشی هاجر بنجیدا[۱] در مجموعه‌ی «آتلانتا مشهورمان کرد» از نگاه یک زن جوان نگاهی داشته به دنیای استریپ‌کلاب‌های آتلانتا و زنانی که نقش مهمی در صحنه‌ی موسیقی هیپ‌هاپ دارند. او با نزدیکی به سوژه‌هایش و تصویر کردن آنها در نقش‌هایی چون مادری، وجوه دیگری از این افراد را به نمایش گذاشته است.
بنجیدا دارای مدرک کارشناسی عکاسی از دانشگاه هنرهای اوترخت است.
حساب کاربری اینستاگرام او: @hajarbenji

تصویر ۳. سیلویا د جُرجی. نشینگاه.

عکاس ایتالیایی ساکن لندن سیلویا د جُرجی[۲] در مجموعه‌ی «تکه‌های منظره» فرآیند عکاسی آنالوگ را با تکنیک‌های کلاژ تصاویر یافت‌شده در طبیعت ترکیب کرده و نقش‌هایی فراواقعی و باستان‌شناختی شکل داده است. به‌زعم انا دَنِمان «رویکرد حس‌برانگیز و بی‌زمان او بازتابی است از جهان آسیب‌پذیر و درحال‌تغییر پیرامون ما و نیز تکه‌تکه‌شدن حافظه».

د جُرجی دانش‌آموخته‌ی کارشناسی ارشد هنرهای تصویری از کالج هنر کَمبِروِل لندن و کارشناسی ارشد هنرهای زیبا از کالج هنر ویمبلدن است. وبسایت او: silvia-degiorgi.com

تصویر ۴. ترا فاندریست. کنده‌ی زیرساطوری، ۲۷ می ۲۰۱۸. هر بهار مقدار کافی گوشت مرغ جمع می‌کنیم تا برای تمام سال در فریزر مرغ داشته باشیم. من معمولاً قصابی نمی‌کنم. اما این بار شوهرم را به‌عنوان یکی از چهارده نفری که این کار را انجام می‌دهند معرفی کردم. مرغ‌ها غذای طبیعی می‌خورند و ۶ تا ۷ هفته طول می‌کشد تا قصابی شوند.

تصویر ۵. ترا فاندریست. ۱۹ آگوست ۲۰۱۸. فورتنایت یک بازی کامپیوتری آنلاین است که در سال ۲۰۱۷ منتشر و طی مدت کوتاهی به محبوب‌ترین بازی کامپیوتری تبدیل شد. اکنون بیش از ۱۲۵ میلیون نفر آن را بازی می‌کنند. این یکی از پسران خانواده‌های اُزارکس است.

عکاس آمریکایی ترا فاندریست[۳] در مجموعه‌اش با عنوان «زندگی در اُزارکس» با عکس‌هایی صمیمی و همدلانه از زندگی روزمره در منطقه‌ی روستایی اُزارکس در آرکَنزاس آمریکا، ما را با زندگی اهالی این منطقه آشنا کرده است. همان طور که جکلین بِیتْس نوشته است: «از رسوم روزمره تا مناسک گذر، ترا با تصاویرش از لحظات آرام و واقعیات دشوار زندگی در این منطقه‌ی دوردست، اندیشگری و توجهش را نشان داده. کاوش او در زندگی این مردمان عمیقاً باورپذیر و گیرا است.»

فاندریست پس از کار به‌عنوان آتش‌نشان و کار در پارک ملی در ۲۷ سالگی عکاسی را آغاز کرد و به‌عنوان عضو فعال انجمن نشنال جئوگرافیک یور شات عکاسی مستند را یاد گرفت. او با شرکت در کارگاه عکس میسوری در سال ۲۰۱۷ به وادی عکاسی جدی پا گذاشته و جامعه‌ی خود در منطقه‌ی روستایی اُزارکس را مستند کرده است. وبسایت او: terrafondriest.com

تصویر ۶. ماتئی فکسنینو

عکاس سوییسی ماتئی فکسنینو[۴] در پروژه‌اش از زنان زندانی دعوت کرده است تا از طریق زبان مُد و فشن خود را ابراز کنند. او با همکاری سه طراح مد تلاش کرده از طریق جنبه‌های فراکاربردی مد هویت جدیدی از این افراد زندانی نشان دهد. فکسنینو از طریق جامه‌هایی که به تن آنها کرده و ژست‌هاشان تصورات‌مان از افراد زندانی را تغییر داده است. همان طور که لُرا پرسْلی خاطر نشان کرده، «این پروژه نشان‌گر قدرت مولد عکاسی در احیاء‌گری است، و بازسازی هویت شخصی برای التیام و ازسرگیری زندگی. این پروژه همچنین می‌تواند کاربرد عکاسی در دادن صدا به افراد کمتردیده‌شده و به‌حاشیه‌رفته را نشان دهد».

فکسنینو از سال ۲۰۱۵ عکاسی را آغاز کرده و پس از مطالعه‌ی عکاسی در مدرسه‌ی CEPV در ویوه سوییس به عکاسی مد مشغول شده است. وبسایت او: matfocs.com

تصویر ۷. جان هنری. بدون عنوان شماره‌ی ۳۵، مینیاپلیس، آمریکا.

در مجموعه‌ی عکاس آمریکایی جان هنری[۵] مادرانی را می‌بینیم که فرزندان‌شان را به آغوش کشیده یا در بالین گرفته‌اند. هنری با این پروژه، که در مناطق مختلف آمریکا تهیه شده، تلاش کرده است ترس و خطر از دست رفتن جان نوجوانان و جوانان آفریقایی‌آمریکایی بر اثر خشونت و بی‌عدالتی را نشان دهد.
وبسایت جان هنری: jonhenryphotography.com

تصویر ۸. فلیپه خاکُمه. بدون عنوان ۴. پدرو مارتینز در اوایل ۲۰۱۸ به پرو مهاجرت کرد. اما برای آوردن همسر و فرزندش دوباره به ونزوئلا بازگشت. هشت برادرزاده‌اش تصمیم گرفتند که به او ملحق شوند و برای زندگی بهتر با او به پرو مهاجرت کنند.

عکاس اکوادوری فلیپه خاکُمه[۶] وضعیت غم‌انگیز ونزوئلا را به‌شکلی تازه به تصویر کشیده است. او در مجموعه‌ی «راه‌نوردان: مهاجرت ونزوئلایی‌ها» تصویر اسکناس‌های این کشور، که با تورم شدید اقتصادی به میزان قابل توجهی ارزش خود را از دست داده‌اند، را با تصویر مهاجران ونزوئلایی و داستان‌شان درآمیخته است.

خاکُمه تمرکزش روی مسائل مهاجرت و حقوق بشر را پس از مطالعاتش در مدرسه‌ی اقتصاد لندن آغاز کرده است. وبسایت او: felipejacome.com

تصویر ۹. گوئانیو ژو. اتاق غذاخوری.

عکاس چینی ساکن آمریکا گوئانیو ژو[۷] در پروژه‌ای شخصی و از نظر زیبایی‌شناختی چشمگیر با عنوان «خانه‌ی سانسورشده‌ی موقت»، با آراستن خانه‌ی خانوادگی‌شان در پکن چین به عکس‌های مختلف، فضایی نامتعارف را شکل داده است. او در این پروژه عکس‌هایی از پروژه‌ی قبلی‌اش از مردان همجنس‌گرا در محیط زندگی‌شان، پاره‌هایی از مجلات مد که طی دوران نوجوانی‌اش جمع می‌کرد و نیز عکس‌های آلبوم خانوادگی‌شان را در خانه‌ی نوجوانی‌اش در پکن قرار داده تا اصول ناهمجنس‌خواهی والدینش را به هم بزند.
وبسایت او: xuguanyu.com

تصویر ۱۰. ماروِل هریس. بدون عنوان.

تصویر ۱۱. مارول هریس. تزریق تستسترون.

عکاس هلندی مارول هریس[۸] در مجموعه‌ی «سفر درونی» ما را با سفری همراه کرده که از زن بودن آغاز و به مرد بودن ختم می‌شود. او در این مجموعه، اندوه، شک، درد و پروسه‌های درمانی‌اش را به تصویر کشیده و عکاسی را ابزاری برای بیان بی‌واسطه‌ی فشارها، سرخوردگی، تنهایی، کشف و بیان هویت پیچیده‌اش به‌عنوان یک فرد تراجنسیتی (ترنس) به کار گرفته است.

هریس در هلند بزرگ شده و دانش‌آموخته‌ی دانشگاه عکاسی کاربردی است. وبسایت او: marvel-harris.com

منتخبی از عکس‌های سایر مجموعه‌های برگزیده:

تصویر ۱۲. رافائل هایگستر. تاجران در حال کسب اطلاعات درباره‌ی ماشین نظامی در نمایشگاه IDEX. از مجموعه‌ی «۲۲ بار مُردم».

تصویر ۱۳. تاد انتنی. دُرا ماگوئنو ماچاکا. از مجموعه‌ی «کوهنوردان چُلیتا».

تصویر ۱۴. آزاد امین. پایه‌ها و طاق‌های شکسته‌ی پل باستانی اسکی کپوروسو، رود تیگریس در حسن‌کیف، ترکیه. از مجموعه‌ی «با آب رفته».

تصویر ۱۵. ویکرام کوشوا. تحصیل زیر درخت فیکوس. از مجموعه‌ی «تحصیلی که هیچ‌گاه نداشتم».

تصویر ۱۶. مکس میئخُفسکی. سلیفه. از مجموعه‌ی «برجس پارک».

تصویر ۱۷. کارُلینا پاتُس. درو و فیل، کِیو کریک، اریزنا، آمریکا، ۲۰۱۸. از مجموعه‌ی «قهرمانان».

تصویر ۱۸. زیمُن لینر. پدر، ۲۰۰۱ – ۲۰۱۹ (تلفیق رندر/اسکن سه‌بعدی حاصل از ۵۰ عکسی که در سال ۲۰۰۵ از پدرش گرفته و نقاشی‌ای که در سال ۲۰۰۱ کشیده است). از مجموعه‌ی «یک سال نوری چقدر است».

تصویر ۱۹. مارکوس دزینو. از مجموعه‌ی «الگوهای شناسایی».

تصویر ۲۰. دانی‌یل سالایی. ۱۶۸ پرتره‌ی مرغ. از مجموعه‌ی «نُووژن».

تصویر ۲۱. دِنل و تام الیس. از مجموعه‌ی «زوج متأهل».

برای دیدن تمامی مجموعه‌ها به این سایت لنزکالچر – برگزیدگان ۲۰۱۹ رجوع کنید.
پی‌نوشت‌ها:
[۱] Hajar Benjida
[۲] Silvia De Giorgi
[۳] Terra Fondriest
[۴] Matei Focseneanu
[۵] Jon Henry
[۶] Felipe Jacome
[۷] Guanyu Xu
[۸] Marvel Harris